1 Եւ յարեաւ Դաւիթ անտի եւ նստաւ յանձուկս Գադդայ։
Սատակեա՝՝ զամպարիշտս յերեսաց թագաւորի, եւ ուղղեսցի արդարութեամբ աթոռ նորա։
Թագաւոր՝ որ ունկնդիր է բանից անիրաւութեան, ամենեքեան որ ընդ նովաւ են՝ անօրէնք են։
Արք աւազակք՝՝ կային ի միջի քում զի հեղուցուն ի քեզ արիւն. եւ ի վերայ լերանց զոհէին ի քեզ, եւ գործս անսուրբս գործէին ի միջի քում։
Եւ կացցեն ի նմա որսորդք յԵնգադեայ մինչեւ ցԵնգադիմ. ձգանք ուռկանաց առանձինն եղիցին, եւ ձկունք նորա իբրեւ զձկունս ծովուն մեծի, եւ բազմութիւն բազում յոյժ.
Չարեօք իւրեանց ուրախ արարին զթագաւորն, եւ ստութեամբ իւրեանց զիշխանս։
եւ Նեբսան, եւ քաղաքք աղտիցն, եւ Ենգադի. քաղաքք եւթն եւ աւանք նոցա։
Եւ ելին Զիփացիքն ի մռայլ երկրէն առ Սաւուղ ի բլուրն՝՝, եւ ասեն. Ո՞չ աւանիկ Դաւիթ թաքուցեալ է առ մեզ ի Մասերա յանձուկս նորոյն ի բլուրն Եքեղատու ընդ աջմէ՝՝ Յեսեմոնայ։