7 Եւ ազդ եղեւ Սաւուղայ եթէ եկն Դաւիթ ի Կեիլա. եւ ասէ Սաւուղ. Վաճառեաց զնա Աստուած ի ձեռս իմ. զի փակեցաւ մտեալ ի քաղաք դրանց եւ դռնափակաց։
Զի ուրախութիւն ամպարշտաց բեկումն անհնարին, եւ խնդութիւն անօրինաց՝ կորուստ։
Եւ ասասցէ փարաւոն զորդւոցդ Իսրայելի թէ Մոլորեալ են յերկրին, քանզի պատեաց զնոսա անապատն։
Ասաց թշնամին. Հալածեցից եւ հասից, բաժանեցից զաւարն, եւ լցուցից ի նոցանէ զանձն իմ. սատակեցից սրով իմով, տիրեսցէ նոցա՝՝ ձեռն իմ։
Եւ նստաւ Դաւիթ յանապատին ի Մասերեթ յանձուկսն, եւ նստէր ի լերին անապատին Զիփայ ի մռայլ լերինն ի մթին երկրին՝՝։ Եւ խնդրէր զնա Սաւուղ զամենայն աւուրս, եւ ոչ մատնեաց զնա Տէր ի ձեռս նորա։
Եւ եղեւ ի փախչելն Աբիաթարայ որդւոյ Աքիմելեքայ առ Դաւիթ եւ ինքն ընդ Դաւթի էջ՝՝ ի Կեիլա. եւ ունէր զեփուդն ի ձեռին իւրում։
Եւ հրաման ետ Սաւուղ ամենայն ժողովրդեանն իջանել ի պատերազմ ի Կեիլա, ունել զԴաւիթ եւ զարս նորա։