Եւ եղեւ յետ այնորիկ եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Եթէ ելանիցե՞մ ի մի ի քաղաքացն Յուդայ։ Եւ ասէ ցնա Տէր. Ել։ Եւ ասէ Դաւիթ. Յո՞ ելից։ Եւ ասէ. Ի Քեբրոն։
Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Եթէ ելի՞ց ի վերայ այլազգեացն, եւ մատնեսցե՞ս զնոսա ի ձեռս իմ։ Եւ ասէ Տէր ցԴաւիթ. Ել. զի մատնելով մատնեցից զայլազգիսն ի ձեռս քո։
Եւ ասէ Գեդէոն ցԱստուած. Մի՛ բարկասցի ցասումն քո ինձ, եւ խօսեցայց դարձեալ միւսանգամ, եւ փորձեցից միւսանգամ գզաթուն. եւ եղիցի միւսանգամ ցամաքութիւն ի վերայ գզաթուն միայնոյ, եւ ի վերայ ամենայն երկրի եղիցի անձրեւ։
Եւ ասէ Տէր ցԳեդէոն. Երեք հարեւր արամբքդ որ լափեցին զջուր՝ փրկեցից զձեզ, եւ տաց զՄադիամ ի ձեռս քո. եւ ամենայն ժողովուրդդ երթիցէ այր իւրաքանչիւր ի տեղի իւր։
Եւ գնաց Դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա ի Կեիլա, եւ մարտեաւ ընդ այլազգիսն. եւ փախեան յերեսաց նորա,՝՝ եւ ա՛ռ զանասուն նոցա, եւ եհար ի նոցանէ հարուածս մեծամեծս. եւ փրկեաց Դաւիթ զբնակիչսն Կեիլայ։
Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Պնդեցա՞յց զկնի գեդդուրայն այնորիկ, եթէ հասանիցե՞մ նոցա։ Եւ ասէ ցնա Տէր. Պնդեաց եւ հասանելով հասանես, եւ թափելով թափեսցես։