խօսեսցին ծառայք քո առաջի քո, եւ խնդրեսցեն տեառն մերում՝՝ այր մի որ գիտիցէ երգել քնարաւ. եւ եղիցի ի հասանել ի վերայ քո այսոյն չարի որ յԱստուծոյ՝ երգեսցէ քնարաւն, եւ դեւր լիցի քեզ եւ հանգուսցէ զքեզ։
Եւ լուաւ Սաւուղ եթէ յայտնեցաւ Դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա. եւ Սաւուղ նստէր ի բլրին ի ներքոյ հերկին որ ի Հռամա՝՝, եւ գեղարդն ի ձեռին իւրում, եւ ամենայն ծառայք նորա կային շուրջ զնովաւ։