եւ բերին զգլուխն Յեբուսթեայ առ Դաւիթ ի Քեբրոն, եւ ասեն ցարքայ. Ահա գլուխ Յեբուսթեայ որդւոյ Սաւուղայ թշնամւոյ քո, որ խնդրէր զանձն քո. եւ Տէր ետ տեառն մերում արքայի վրէժխնդրութիւն ի թշնամեաց իւրոց, որպէս՝՝ յաւուր յայսմիկ ի Սաւուղայ ի թշնամւոյ քումմէ՝՝ եւ ի զաւակէ նորա։
Եւ ասէ Սաւուղ. Այսպէս ասասջիք ցԴաւիթ, եթէ՝ Ոչ կամի արքայ վարձանս, այլ հարեւր անթլփատութիւն այլազգեաց, առնուլ վրէժ ի թշնամեաց արքայի։ Եւ Սաւուղ խորհէր արկանել զնա ի ձեռս այլազգեացն։
Եւ Յովնաթան որդի Սաւուղայ հաճեալ էր ընդ Դաւթի յոյժ. եւ պատմեաց Յովնաթան Դաւթի եւ ասէ. Հայր իմ խնդրէ սպանանել զքեզ. զգոյշ լեր վաղիւ ընդ առաւօտն, եւ թաքիջիր եւ նստիջիր ի թաքստեան.
Եւ փախեաւ Դաւիթ ի Նաւաթայ Հռամայ. եւ եկն խօսեցաւ առաջի Յովնաթանայ եւ ասէ. Զի՞նչ արարի, եւ զի՞նչ վնաս է իմ, եւ զի՞նչ մեղայ առաջի հօր քո զի խնդրէ զանձն իմ։