9 Եւ ընդ ակամբ հայէր Սաւուղ յօրէ յայնմանէ եւ առ յապա։
Եւ ետես Յակոբ զերեսս Լաբանու, եւ ահա ոչ էին ընդ նմա որպէս յերէկն եւ յեռանդ։
Անողորմ է սրտմտութիւն, եւ սաստիկ է բարկութիւն, այլ նախանձ եւ ոչ իմիք ժուժկալէ՝՝։
Եւ տեսի ես զամենայն վաստակս եւ զամենայն արութիւն արարածոյն՝՝. զի նախանձ առն ի մերձաւորէ իւրմէ. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Եթէ չիցէ՞ ինձ իշխանութիւն յիմսս առնել զինչ եւ կամիմ. կամ թէ ակն քո չա՞ր է, զի ես առատս եմ։
գողութիւնք, սպանութիւնք, ագահութիւնք, չարութիւնք, նենգութիւնք, գիջութիւնք, չարակնութիւն, հայհոյութիւն, ամբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։
Եւ մի՛ տայք տեղի Սատանայի։
Մի՛ տրտմեցուցանէք զմիմեանս՝՝, եղբարք, զի մի՛ դատիցիք. ահաւասիկ Դատաւորն առ դուրս կայ։
Եւ եղեւ ի վաղիւ անդր եւ հարաւ այս չար յԱստուծոյ ի վերայ Սաւուղայ, եւ մարգարէանայր ի մէջ տան իւրոյ, եւ Դաւիթ երգէր ձեռամբ իւրով որպէս եւ հանապազն. եւ գեղարդն ի ձեռին Սաւուղայ։
Եւ զչարեցաւ Սաւուղ վասն բանին այնորիկ, եւ ասէ. Դաւթի ետուն զբեւրս, եւ ինձ ետուն զհազարս. եւ արդ զի՞նչ պակասէ նմա, բայց եթէ թագաւորութիւնս։
Եւ խօսեցաւ Սաւուղ ընդ Յովնաթանայ որդւոյ իւրում, եւ ընդ ամենայն ծառայս իւր սպանանել զԴաւիթ։