Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Աքիա զձայն ոտից նորա, ի մտանելն նորա եւ ի բանալ՝՝, ասէ. Մուտ, կին Յերոբովամու. ընդէ՞ր իցէ այդ զի յանծանօթս լինիս. եւ ես եմ առաքեալ առ քեզ խստութեամբ։
Եւ մինչդեռ իջանէին նոքա յեզր քաղաքին, ասէ Սամուէլ ցՍաւուղ. Ասա ցպատանիդ եւ անցցէ յառաջ քան զմեզ. (եւ անց.) եւ դու կացցես այսօր աստ եւ լուիցես զպատգամս Տեառն՝՝։