2 Եւ Սաւուղ նստէր ի գլուխ Բլրոյն ընդ նռնենեաւն ի Մագդովղ. եւ էին ընդ նմա իբրեւ վեց հարեւր այր ի ժողովրդենէն։
Եւ եղեւ օր, եւ ասէ Յովնաթան որդի Սաւուղայ ցպատանին ցկապարճակիրն իւր. Եկ անցցուք ի կիրճս այլազգեացն յայնկոյս՝՝։ Եւ հօր իւրում ոչ պատմեաց։
Եւ լուաւ Սաւուղ եթէ յայտնեցաւ Դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա. եւ Սաւուղ նստէր ի բլրին ի ներքոյ հերկին որ ի Հռամա՝՝, եւ գեղարդն ի ձեռին իւրում, եւ ամենայն ծառայք նորա կային շուրջ զնովաւ։