Եւ յաւելցեն դպիրքն խօսել ընդ ժողովրդեանն եւ ասասցեն. Այր ոք որ երկնչիցի եւ վատասիրտ սրտիւ իցէ, գնասցէ եւ դարձցի ի տուն իւր. զի մի՛ զանգիտեցուսցէ զսիրտ եղբօր իւրոյ իբրեւ զիւրն։
Տացէ զքեզ Տէր ի պարտութիւն առաջի թշնամեաց քոց. ընդ մի ճանապարհ ելցես ի վերայ նոցա, եւ ընդ եւթն ճանապարհ փախիցես յերեսաց նոցա. եւ եղիցիս ցրուեալ ընդ ամենայն թագաւորութիւնս երկրի.
Եւ զերկիրն զայն ժառանգեցաք ի ժամանակին յայնմիկ յԱրոյերայ որ է առ եզերբ ձորոյն Առնովնայ, եւ զկէս ձորոյն՝՝ Գաղաադու եւ զքաղաքս նորա ետու Ռուբենի եւ Գադայ.
Եւ երկու ցեղիցն եւ կիսոյ ցեղին Մանասէի՝ որ են ընդ Ռուբենի եւ ընդ Գադայ որ՝՝ առին զժառանգութիւն իւրեանց զոր ետ Մովսէս յայնկոյս Յորդանանու յարեւելից. բաժանեաց նոցա Մովսէս ծառայ Տեառն,
Եւ ասէ ցնա Տէր. Խօսեաց յականջս ժողովրդեանդ, եւ ասասցես. Ո՛ ոք վատասիրտ իցէ՝ դարձցի. եւ դիմեցին՝՝ ի լեռնէն Գաղաադու, եւ դարձան ի զօրուէն քսան եւ երկու հազարք, եւ մնացին տասն հազար։
Եւ իբրեւ տեսին արք Իսրայելի որ յայնկոյս հովտացն եւ որ յայնկոյս Յորդանանու, եթէ փախեան արք Իսրայելի, եւ թէ մեռաւ Սաւուղ եւ որդիք նորա, թողին զքաղաքս իւրեանց եւ փախեան, եւ ելին այլազգիքն եւ բնակեցան ի նոսա։