Եւ ասէ Յակոբ ցՇմաւոն եւ ցՂեւի. Ատելի արարէք զիս, երեւել անզգամ ամենայն՝՝ բնակչաց երկրիս ի մէջ Քանանացւոց եւ Փերեզացւոց. եւ ես սակաւաւոր եմ թուով, արդ եթէ ժողովիցին ի վերայ իմ եւ հարկանիցեն զիս, սատակելով սատակիցիմ ե՛ւ ես ե՛ւ տուն իմ։
Եւ տեսին որդիքն Ամոնայ եթէ ամօթ արարին ժողովրդեանն՝՝ Դաւթի, առաքեցին որդիքն Ամոնայ եւ ի վարձու կալան զԱսորիս Ռովբայ եւ զԱսորիս Սուբայ քսան հազար հետեւակաց, եւ զարքայն Ամաղեկայ հազար արամբք, եւ ի Ստովբայ երկոտասան հազար արանց։
Եւ իջցես յառաջ քան զիս ի Գաղգաղա. եւ ահա ես իջից առ քեզ մատուցանել ողջակէզս եւ զոհս խաղաղականս. զեւթն օր դադարեսցես մինչեւ եկից առ քեզ, եւ իմացուցից քեզ զոր ինչ առնիցես։