Եւ ասէ Դաւիթ. Զի՞ կայ իմ եւ ձեր, որդիք Շարուհեայ, զի լինիք դուք ինձ այսօր ի դաւաճանութիւն. մի՛ ոք մեռցի՝՝ այսօր այր յԻսրայելէ. միթէ ո՞չ գիտիցեմ ես, զի այսօր թագաւորեմ ես ի վերայ Իսրայելի։
եւ նա յարեաւ եւ եհար յայլազգեացն մինչեւ մատզեցաւ ձեռն նորա սրովն. եւ՝՝ արար Տէր փրկութիւն մեծ յաւուր յայնմիկ. եւ զօրն նստէր յետոյ նորա, բայց միայն ի կապուտն։
Այլ շնորհօքն Աստուծոյ եմ զինչ եւ իցեմ. եւ շնորհք նորա որ յիս՝ ընդունայն ինչ ոչ եղեն. այլ առաւել քան զնոսա ամենեսին վաստակեցի, եւ ոչ եթէ ես՝ այլ շնորհքն Աստուծոյ որ ընդ իս։
Եւ ասէ ժողովուրդն ցՍաւուղ. Քաւ լիցի եթէ մեռանիցի այսօր, որ արար զփրկութիւնս զայս մեծ Իսրայելի. կենդանի է Տէր եթէ անկցի ի հերոյ գլխոյ նորա յերկիր. զի ժողովուրդս Աստուծոյ արար զմեղս զայսոսիկ։ Եւ եկաց ժողովուրդն յաղօթս առ Տէր վասն Յովնաթանու յաւուր յայնմիկ՝՝, եւ ոչ մեռաւ։
Եւ եդ զանձն իւր ի ձեռին իւրում, եւ եհար զայլազգին. եւ արար Տէր փրկութիւն մեծ, եւ ամենայն Իսրայէլ տեսին եւ ուրախ եղեն՝՝. եւ ընդէ՞ր մեղանչիցես յարիւն արդար սպանանել զԴաւիթ տարապարտուց։