13 Եւ նա խօսէր ի սրտի իւրում, եւ շրթունք իւր շարժէին, եւ բարբառ իւր ոչ լինէր լսելի. եւ լուաւ նմա Տէր.՝՝ եւ համարեցաւ զնա Հեղի արբեալ.
Եւ ասէ ցիս թագաւորն. Վասն որո՞յ իրաց խնդրես դու զայս՝՝։ Եւ կացեալ իմ յաղօթս եւ ամբարձեալ զմիտս իմ առ Տէր՝՝ Աստուած երկնից,
Դատ արա ինձ, Տէր, զի ես յամբծութեան իմում գնացի, ի Տէր յուսացայ զի մի՛ եղէց հիւանդ՝՝։
Տէր ամենակալ պաշտպանեսցէ նոցա, եւ սպառեսցեն զնոսա, եւ թաղեսցեն զնոսա քարամբք պարսաքարաց. եւ արբցեն զարիւն նոցա իբրեւ զգինի, եւ լցցեն զտաշտս իբրեւ զսեղանն՝՝.
Եւ կիսոցն ընդ խաղ արկեալ ասէին թէ՝ Քաղցուալից իցեն։
Նոյնպէս եւ Հոգին ի թիկունս հասանէ տկարութեանս մերում. զի զոր կամքն յաղօթս՝ որպէս արժան իցէ ոչ գիտեմք. այլ ինքնին Հոգին բարեխօս լինի ի հեծութիւնս անմռունչս։
ամենայնի տեւէ, ամենայնի հաւատայ, ամենեւին յուսայ, ամենայնի համբերէ։
Եւ եղեւ իբրեւ յաճախեաց կալ յաղօթս առաջի Տեառն, եւ Հեղի քահանայ միտ դնէր բերանոյ նորա։