6 Որպէս եւ Սառա զի հնազանդ էր Աբրահամու, եւ տէր իւր կոչէր զնա, որոյ եղերուքն դուք որդիք, բարեգործք էին եւ ոչ կասկածէին՝՝ եւ ոչ ի միոջէ ինչ երկիւղէ։
Ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս եւ ասէ. Որ ինչ ցայժմ ոչ եղեւ ինձ՝ ա՞րդ լինիցի՝՝. եւ տէր իմ ծերացեալ է։
Ժխտեաց Սառա եւ ասէ, թէ Ոչ ծիծաղեցայ. քանզի երկեաւ։ Եւ ասէ. Ոչ այդպէս, այլ ծիծաղեցար։
Կանխեցէք եւ ծաներուք զի ես եմ Աստուած. բարձր եղէց ի հեթանոսս, եւ բարձրացայց ի վերայ երկրի։
Յումէ՞ զանգիտացեալ զարհուրեցար, զի ստեցեր ինձ եւ ոչ յիշեցեր զիս, եւ ոչ ածեր զմտաւ եւ ոչ եդիր ի սրտի քում. եւ ես տեսի զքեզ եւ անտես արարի. ես այն եմ որ յաւիտենիցն եմ՝՝, եւ դու յինէն ոչ զանգիտեցեր։
Իսկ Պետրոս եւ Յովհաննէս պատասխանի ետուն եւ ասեն ցնոսա. Եթէ արժան իցէ առաջի Աստուծոյ ձեզ լսել առաւել քան Աստուծոյ, ընտրեցէք։
Եւ եկն կինն ընդ առաւօտսն, եւ անկաւ առ դրանդւոյ դրան տան առնն՝ ուր էր տէր նորա, եւ եհան զոգին՝՝։