Զարթիր, սուր, ի վերայ Հովուի իմոյ, եւ ի վերայ առն ընկերի նորա, ասէ Տէր ամենակալ. հարից զՀովիւն եւ ցրուեսցին խաշինքն, եւ դարձուցից զձեռն իմ ի վերայ հովուաց։
զի եւ Քրիստոս մի անգամ վասն մեղաց ի վերայ մեր մեռաւ, արդարն ի վերայ անարդարոց, զի զմեզ մերձեցուսցէ առ Աստուած. զի թէպէտեւ մեռաւ մարմնով, այլ կենդանի է հոգւով.
եւ ի Յիսուսէ Քրիստոսէ հաւատարիմ վկայէն, որ է անդրանիկ ի մեռելոց, եւ իշխան թագաւորութեանց երկրի. որ սիրեաց զմեզ, եւ ելոյծ զկապանս մեղաց մերոց՝՝ արեամբն իւրով.
Եւ տեսի, եւ ահա Գառն կայր ի վերայ լերինն Սիովնի. եւ ընդ նմա հարեւր քառասուն եւ չորք հազարք, որ ունէին զանուն նորա եւ անուն՝՝ Հօր նորա գրեալ ի վերայ ճակատուց նոցա։
Եւ տեսի ի մէջ աթոռոյն եւ ի մէջ չորից կենդանեացն եւ ի մէջ երիցանցն Գառն կայր զենեալ, որ ունէր եւթն եղջեւրս եւ աչս եւթն, որ են եւթն Հոգիք Աստուծոյ, առաքեալ ընդ ամենայն երկիր։
Եւ օրհնէին երգս նորս եւ ասէին. Արժանի ես առնուլ զգիրդ եւ բանալ զկնիք դորա, զի զենար եւ գնեցեր զմեզ Աստուծոյ արեամբդ քով յամենայն ազգաց եւ ի լեզուաց եւ ի ժողովոց հեթանոսաց՝՝։