Տէր, զօրութիւն իմ եւ օգնութիւն իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց. առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ի ծագաց երկրէ եւ ասասցեն. Որպէս սուտ գործէին հարքն մեր կուռս,՝՝ եւ ոչ գոյր օգուտ ի նոցանէ։
Ի ժամանակին յայնմիկ ասասցես ցժողովուրդդ ցայդ եւ ցԵրուսաղէմ. Այս մոլորութեան յանապատի. ճանապարհ՝՝ դստեր ժողովրդեան իմոյ՝ ոչ ի մաքրութիւն եւ ոչ ի սրբութիւն։
զի առնելով արասցուք զամենայն բան որ ելանէ ի բերանոյ մերմէ, արկանել խունկս տիկնոջն երկնից եւ նուիրել նմա նուէրս, որպէս արարաք մեք եւ հարքն մեր եւ թագաւորքն մեր եւ իշխանքն մեր՝ ի քաղաքս Յուդայ եւ արտաքոյ Երուսաղեմի, եւ էաք հացալիցք եւ փափկացեալք, եւ չար ինչ ոչ տեսանէաք։
Այսպէս ասէ Տէր. Ի վերայ երից ամպարշտութեանց որդւոցն Յուդայ, եւ ի վերայ չորիցն՝ ոչ դարձայց ի նմանէն՝՝, փոխանակ զի մերժեցին զօրէնս Տեառն եւ զհրամանս նորա ոչ պահեցին, եւ մոլորեցուցին զնոսա սնոտեօք իւրեանց զոր արարին,՝՝ զորոց զհետ գնացին հարքն նոցա։
զի հանդէս ձերոց հաւատոցն առաւել քան զոսկի կորստական պատուական է, որ հրով փորձեալ գտաւ՝՝ ի գովութիւն եւ ի փառս եւ ի պատիւ ի յայտնութեանն Յիսուսի Քրիստոսի,