Եւ ասէ Աբիսողոմ ցՅովաբ. Յղեցի առ քեզ եւ ասեմ. Եկ այսր յղեցից զքեզ առ արքայ, ասել՝ թէ Ընդէ՞ր եկի ի Գեսուրայ, լաւ էր ինձ տակաւին անդ լինել քան ոչ տեսանել՝՝ զերեսս արքայի, եւ եթէ վնաս ինչ կայցէ յիս, սպան զիս։
Եւ ասէ Յովաբ. Վասն այդորիկ իսկ անցից առաջի քո՝՝։ Եւ ա՛ռ Յովաբ երիս նետս ի ձեռին իւրում, եւ եհար զնոսա ի սրտի Աբիսողոմայ մինչդեռ կենդանի կայր ի կաղնոջն։
Բայց Աբիսողոմ մինչդեռ կենդանի էր կանգնեաց իւր արձան, եւ կանգնեաց ի Յաբին զարձանս ի հովիտս թագաւորաց՝՝. քանզի ասաց թէ չիք իւր որդի որ յիշիցէ զանուն նորա. եւ կոչեաց զարձանն յիւր անուն, եւ կոչեաց զնա՝՝ ձեռն Աբիսողոմայ մինչեւ ցայսօր։
Եւ խռովեցաւ արքայ եւ ել ի վերնատուն դրանն եւ ելաց. եւ այսպէս ասէր ի լալ իւրում. Որդեակ իմ Աբիսողոմ, Աբիսողոմ որդեակ իմ, ո՛ տայր զմահ իմ փոխանակ քո. ես փոխանակ քո,՝՝ Աբիսողոմ որդեակ իմ, որդեակ իմ Աբիսողոմ։
Պատասխանի ետ արքայ Սողոմոն եւ ասէ ցմայր իւր. Եւ ընդէ՞ր խնդրիցես զԱբիսակ Սոմնացի Ադոնիայ, այլ խնդրեա նմա զթագաւորութիւնս. զի նա երէց եղբայր է քան զիս, եւ նորա Աբիաթար քահանայ եւ Յովաբ որդի Շարուհեայ սպարապետ եւ բարեկամ՝՝։