Եւ ասէ Դաւիթ արքայ ցամենայն եկեղեցին. Սողոմոն որդի իմ զոր ընտրեաց իւր Տէր, մանուկ փոքր է, եւ գործս մեծ է. վասն զի ոչ մարդոյ է շինուածս, այլ Տեառն Աստուծոյ։
Եւ ժողովեաց Սողոմոն զամենայն արս պանդուխտս յԵրուսաղէմ զկնի թուոյն զոր թուեաց զնոսա Դաւիթ հայր նորա, եւ գտան հարեւր յիսուն հազար եւ երեք հազար եւ վեց հարեւր.
Եւ ետուն արծաթ քարահատացն եւ հիւսանցն, եւ կերակուրս եւ ըմպելիս եւ ձէթ Սիդոնացւոց եւ Տիւրացւոց, եւ բերէին փայտս մայրս ի Լիբանանէ ընդ ծով ի Յոպպէ, որպէս եւ հրամայեաց նոցա Կիւրոս թագաւոր Պարսից։
զի էիք ի ժամանակին յայնմիկ առանց Քրիստոսի, եւ օտարացեալք յառաքինութենէն Իսրայելի, եւ տարագիրք յուխտից աւետեացն, եւ յոյս ինչ ոչ ունէիք եւ անաստուածք էիք յաշխարհի։