Եւ եկաց Դաւիթ արքայ ի մէջ եկեղեցւոյն՝՝ եւ ասէ. Լուարուք ինձ, եղբարք իմ եւ ժողովուրդ իմ. ի սրտի իմում եղեւ շինել տուն հանգստեան տապանակի ուխտին Տեառն, եւ կայան ոտից Տեառն մերոյ. եւ պատրաստեցի ես ի բնակութիւնն յայն զկազմածդ զայդ, ոսկի եւ արծաթ եւ պղինձ եւ արոյր եւ երկաթ եւ փայտ բազում՝՝.
Եւ ասէ Տէր ցՍամուէլ. Մի՛ հայիր ընդ տեսիլ դորա, եւ մի՛ ի մեծութիւն հասակի դորա, զի անարգեցի զդա. զի ոչ եթէ որպէս տեսանիցէ մարդ՝ տեսանէ Աստուած՝՝. զի մարդ հայի յերեսս, եւ Աստուած հայի ի սիրտս։