ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ ԱՌԱՋԻՆ 13:6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
6 Եւ եհան զնա՝՝ Դաւիթ, եւ ամենայն Իսրայէլ ել ի քաղաքն Դաւթի՝՝, որ էր Յուդայի, բերել անտի զտապանակն Տեառն Աստուծոյ որ նստի ի վերայ քերովբէից, յորոյ վերայ կոչեցաւ անուն նորա։
Յօրէ յորմէ հանի զժողովուրդ իմ զԻսրայէլ յԵգիպտոսէ՝ ոչ ընտրեցի ի քաղաքի միում ուրեք գաւազանաց Իսրայելի շինել տուն զի լինիցի անուան իմոյ. եւ ընտրեցի զԴաւիթ լինել ի վերայ ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի։
Եւ եկաց յաղօթս Եզեկիա առաջի Տեառն եւ ասէ. Տէր Աստուած Իսրայելի որ նստիս ի քերովբէս, դու ես միայն Աստուած յամենայն թագաւորութիւնս երկրի. դու արարեր զերկինս եւ զերկիր։
Սեղան հողեղէն արասջիք ինձ, եւ մատուսջիք ի նմա զողջակէզս ձեր եւ զփրկութիւնս ձեր, զոչխարս ձեր եւ զարջառս ձեր, յամենայն տեղիս ուր անուանեցից զանուն իմ անդ, եկից առ քեզ եւ օրհնեցից զքեզ։
Եւ յայտնեցայց քեզ անտի, եւ խօսեցայց ընդ քեզ ի վերուստ ի քաւութենէ անտի, ի միջոյ երկուց քերոբէիցն՝ որ իցեն ի վերայ տապանակին վկայութեան, ըստ ամենայնի զոր պատուիրեցի քեզ առ որդիսն Իսրայելի։
Ի մտանելն Մովսիսի ի խորանն վկայութեան խօսել ընդ նմա, եւ լուաւ զբարբառն Տեառն ի խօսելն՝՝ ընդ նմա ի վերուստ ի քաւութենէ անտի՝ ի միջոյ երկուցն քերովբէից որ էին՝՝ ի վերայ տապանակին վկայութեան, ի միջոյ երկուց քերովբէիցն, եւ խօսէր ընդ նմա։
Եւ առաքեաց ժողովուրդն ի Սելով, եւ առին անտի զտապանակ ուխտին Տեառն զօրութեանց՝ որ նստի ի քերովբէս. եւ երկոքեան որդիքն Հեղեայ ընդ տապանակի ուխտին Աստուծոյ՝ Ոփնի եւ Փենեէս գնացին։