Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




موکأشفه 12:9 - Gilaki New Testament

9 هطویه، اَ پیله اژدها، ینی او قدیمی لأنتی کی اونی نأم ایبلیس یا شیطانه و هونی ایسه کی تومأمٚ دونیأ مردومَ گول زٚنِه، تومأمٚ خو دأر و دسته اَمرأ بکفتٚد زیمینٚ رو.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

9 و پیله یوها، جیر تؤدأ بوبؤ؛ یعنی هو قدیمی مار کی ابلیس یا شیطؤن دوخؤنده بنه کی تمؤم دونیا گومراه کؤنه. او، زمین سر تؤدأ بوبؤ و اون فریشته ئانم اون همرأ جیر تؤدأ بوبؤن.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

9 و پيله آژدها بیجير تَوَده بُبوست، یعنی هو قديمی لانتی کی ابليس يا شيطان دوخواده به، کی تمانِ دُنیایَ گُمراهَ کونه. اون، زمین سر تَوَده بُبوست و اونِ فیریشته ئانم اونِ مرا بيجير تَوَده بُبوستید.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




موکأشفه 12:9
68 Iomraidhean Croise  

او دوشمن کی گندمأنٚ میأن وأش بکأشته، خودٚ شیطانه. خرمن کُبی فصل، هو آخرٚ زمأتٚ، و گندم وأوینأن، فٚرٚشته‌یأنٚده.


چون جٚه اَجور مسیحیأن و دورُغی پیغمبرأن خٚیلی اَیٚده و حتّا عجیب و غریبٚ موجیزه‌یأنٚم انجأم دٚهٚده، جوری کی اگه بوبوستی‌ بی حتّا خودا اینتخأب بوکوده‌یأنم جٚه رأ بٚدٚرَ کودیدی.


«بأزین اوشأنی‌یَ کی می چپٚ ور ایسأده، گم: "اَی لعنت بوبوسته‌یأن جٚه اَیَه بیشید و بیشید او آتشٚ دورون کی هیوخت خأموشَ نیبه کی شیطان و اونی فٚرٚشته‌یأنٚ رِه آمأدَه بوسته.


بأزون خودا روح، عیسایَ ببرده بیأبأنٚ دورون کی اویَه شیطان اونَ وسوسه و ایمتحأن بوکونه.


عیسا اونَ بوگفته: «اَی شیطان، می جَا دورَ بو! چونکی موقدسٚ کیتأبأنٚ دورون بأمؤ:"تی خوداوند، خودایَ پرستٚش بوکون و فقد اونَ عیبأدت بوکون."»


بأزون شیطان اونَ ببرده او موقدسٚ شهر، اورشلیم و معبدٚ پوشتٚ‌بأمٚ جؤر بدأشته،


بأزین شیطان اونَ ایتأ پیله کوه قُله جؤر ببرد و تومأمٚ دونیأ کیشورأن و اوشأنٚ شوکو و جلالَ اونَ نیشأن بٚدأ،


عیسا بٚفرمأسته: «آمین، من شیطانَ بیدِم کی هچین ایتأ برقٚ مأنستَن آسمأنٚ جَا بیجیر بٚکفته!


پس هَسأ چٚره می جَا ایرأد گیری کی شبّأت روجٚ میأن، اَ زنأکَ جٚه اَ مرض شفأ بٚدأم، ایتأ زنأی کی اَمی مأنستَن جٚه ایبرأهیمٚ نتأج ایسه و هیجده سأل شیطانٚ دٚس اسیر بو؟»


هو روجٚ میأن، شیطان بوشؤ یوهودأ اسخریوطی جٚلدٚ میأن، کی ایتأ جٚه او دوأزده‌تأ شأگرد بو.


«ای شمعون، شمعون، شیطان خأستی شومأن همٚتأنَ ایمتحأن بوکونه، گندم مأنستَن اَلَک بوکونه؛


کیشأورزی زیمینٚ رأ سٚر کی بعضی جٚه دأنه‌یأن اویَه دٚکٚفدٚد، او سنگٚ دیل آدمأنی‌یَ نیشأن دِهه کی خودا کلامَ ایشتأوٚد، امّا شیطان اَیِه، کلامَ دوزدأنه و بٚره و ولأنه ایمأن بأوٚرٚد و نیجأت بیأفٚد.


چونکی او وخت فأرٚسِه کی خودا دونیأ مردومَ دأوری بوکونه و اَ دونیأ رییس، ینی شیطانَ جٚه قودرت تأوٚدِه.


«ده وختی ننأ کی شیمی اَمرأ گب بٚزٚنم، چٚره کی اَ دونیأ رییس شیطان، نیزدیکَ بوستأندره. اَنٚم بٚگم اون می رو هیذره قودرتی نأرِه.


ایتأ دأور اَیِه، چٚره کی اَ دونیأ رییس اَسه محکومٚ بوسته.


شیطان شیمی رأس‌رأسِی پئر ایسه و دوس دأریدی اونی نأجور کردکأرأنَ انجأم بدید. شیطان جٚه هو اوّلم قأتیل بو و رأستی جَا نیفرت دأشتی، اونی وجود میأن ایتأ پیچه حِئقت پیدأ نیبه چونکی اونی ذأت دورُغگویه و اون دورُغگویأنٚ پئر ایسه.


کی اوشأنٚ چومأنَ وأزَ کونی، کی گونأ جَا دٚس اوسأنٚد، و شیطانٚ ظولمتٚ جَا بیرون بأیٚد، و خودا نورٚ میأن زٚندیگی بوکوند. و من اَشأنٚ گونأیأنَ بٚخشم و اوشأنَ او ایمأن وأسی کی مٚرَه دأرٚده، او موقدس برکتأن میأن سأم فأدٚم."


پطرس بوگفته: «حنانیا، شیطان جٚه طمعٚ تی دیلَ پورَ کوده. او زمأت کی بوگفتی اَن زیمینٚ تومأمٚ پول ایسه، رأس‌رأسِی روح‌القدسَ دورُغ بوگفتی.


اَجور معلمأن، اَمی خوداوند عیسا مسیحَ خیدمت نوکونٚده و فقد خوشأنٚ نفع دونبألٚده. اَشأن، خُب گب زنٚده و سأده دیلٚ مردومٚم ویشتر وختأن اَشأنی گولَ خورٚده.


او خودا کی صولح و آرأمٚش اونی شینه، خٚیلی زود شیطانَ شیمی پأیأنٚ جیر سأوِه! اَمی خوداوند عیسا مسیحٚ فیض و لوطف شیمی اَمرأ بٚبه!


ولی تعجب نأرِه. چونکی اگه شیطان تأنه خؤرَه نورٚ فٚرٚشته مأنستَن چأکونه،


ولی ترسٚم هوطو کی حوا لأنتی گولَ بوخورده شیمی فیکرم جٚه صأدٚق و خألصٚ ایرأدت کی مسیحَ دأریدی، جٚه رأ بٚدٚرَ بٚه.


ولی اونی وأسی کی جٚه اَ موکأشفه‌یأن کی قأقَ کونه مٚرَه غرورٚ ایحسأس دٚس نٚده، ایتأ خأر می جأنٚ دورون مٚرَه فأدأ بوبوسته، ینی شیطان اوسه کوده، کی مٚرَه اَذِت آزأر بوکونه.


ایچی دِه کی بأعیث بِه اَ آدمَ بٚبخشیم، اَن ایسه کی نوأستی وئألیم کی شیطان جٚه اَ فورصت بهره بٚبره، چونکی اَمأن جٚه اونی حیله‌یأن خٚوٚر دأریم.


شیطان کی اَ دونیأیٚ پورجٚه گونأ حأکیم ایسه، اَ بی‌ایمأنٚ آدمأنٚ چومأنٚ دٚوٚسته کی نٚتأنٚد اینجیلٚ پورجلالٚ نورَ فأندٚرٚد و اَمی پیغأمٚ مأنی‌یَ دروأره‌یٚ مسیح جلال، کی بیدِه نوبوسته خودایٚ قأبیلٚ دئنٚ دیم ایسه، بفأمٚد.


او وخت دِه کوجه زأکأنٚ مأنستَن نیبیم کی هرتأ آدمٚ گبأن و دورُغأنٚ وأسی کی اَمی گول زِئن رِه گده، هر دٚقّه اَمی ایمأنٚ جَا وأگردیم،


ولأنید هیذره هیکس شٚمٚره گول بٚزٚنه، چونکی او روج نأیِه، مگه اَنکی اوّل خودا ضد ایتأ بدگومأنی و شورش ویریزه و او مردأی کی خودا قأنونأنَ خو پأ جیر لقد دٚمٚج کونِه ظأهیرَ بٚه، هو آدمی کی جهندمٚ هلاکتٚ جَا محکوم ایسه.


و اَن آدم نوبو کی شیطانٚ جَا گول بوخورده بلکی زن گول بوخورده و گونأ بوجود بأمؤ.


امّا گونأکأرٚ آدمأن و دورُغگو دینٚ عُلمأ، روج بٚروج بدترَ بٚده، خٚیلیأنَ گول زنٚده و خودشأنم شیطانٚ گولَ خورٚده.


جٚه اویَه کی اَ خودا زأکأن، اینسأنٚده و گوشت و خون دأرٚده، اونم گوشت و خون بوبوسته، و اینسأنٚ شٚمأئیل بیرون بأمؤ؛ چون فقد اینسأن بوستنٚ اَمرأ تأنستی، خو جأنَ اَمِرِه فأدٚه و بیمیره، و خو مٚردنٚ اَمرأ، شیطانٚ قودرتَ جٚه بین ببره، شیطانی کی مٚردنَ، ایختیأردأر بو.


شیمی حواس جم بٚبه و مورأقٚب بیبید، چونکی شیمی دوشمن شیطان هچین ایتأ شیرٚ گوروسنه مأنستَن نعره زٚنِه و گردستأندٚره و اینفرٚ دونبأل گردِه تأ بیأفه و اونَ فٚوٚره.


اَنَ دأنیم کی خودا زأکأنیم و البأقی دونیأ مردوم، شیطانٚ زور و رهبری جیر ایسأده.


هطو کی "میکأییل"، فٚرٚشته‌یأنٚ رئیس وختی موسا جنأزه سٚر شیطان اَمرأ توک بٚتوک بأمؤ، خؤرَه ولأشته کی اونَ ایفترأ بٚزٚنه و بی‌حورمتی بوکونٚه، بلکی فقد بوگفت: «خودا تٚرَه ملأمت بوکونه!»


پس اَی آسمأنأن، خوشألی بوکونید! اَی اوشأنی کی آسمأنٚ میأن ایسأییدی، خوشأل بیبید! ولی اَی زیمین و دریأ وای بر شومأن، چونکی شیطان خٚیلی غیظٚ اَمرأ بأمؤ شیمی سٚروخت، چونکی دأنِه خٚیلی فورصت نأرِه.»


نأخٚوٚرکی، ایتأ سورخٚ اژدها کی هفتأ سٚر، هفتأ تأج و ده‌تأ شأخ دأشتی ظأهیرَ بوسته.


بأزون آسمأنٚ میأن ایتأ جنگ رأ دکفته. میکأییل و فٚرٚشته‌یأن اونی دستورٚ اَمرأ اژدها و اونی فٚرٚشته‌یأنٚ اَمرأ بٚجٚنگستد.


اژدها شکست بوخورده و خو فٚرٚشته‌یأنٚ اَمرأ آسمأنٚ جَا بیرون تأوٚدأ بوبوسته.


او اوّلی وحش اونَ وئأشتی کی اَ عجأیب غرأیب کأرأنَ بوکونه، دونیأ مردومَ گول بٚزٚنه و اَشأنَ وأدأرٚه کی ایتأ پیله موجسمه او اوّلی جأنورٚ جَا چأکوند، هو وحش کی شٚمشیرٚ زخمٚ جَا سأق و سألیم جیویشته بو.


اَ پٚلیدٚ روحأن کی تأنٚده موجیزه‌یٚم بوکوند، بوشؤده تومأمٚ دونیأ فرمأنروأیأنٚ سٚروخت کی خودا او پیله دأوری روجٚ رِه، اوشأنَ خوداوندَ ضد جنگٚ میأن تأوٚدٚد.


اون بولندٚ صدا اَمرأ دأد زِئی: «بابِل فوگوردٚسته، او پیله شهر ویرأنَ بوسته! خأک اَمرأ ایتأ بوبوسته! بابِل دیوأن و شیطانأن و پٚلید روحأنٚ جوخوفتنٚ جأجیگأ بوبوسته.


هیوخت دِه اونی میأن ایتأ چرأغ روشنَ نیبه و عروس و زأمأ خوشألی صدا اونی میأن بشتأوسته نیبه. اونی تأجیرأن، دونیأ میأن، ایتأ زمأت پیله مأل و مینألدأرٚ آدمأن بود و اَ شهر تومأمٚ قومأنَ خو جوفت و کلکأنٚ اَمرأ گول زِئی.


ولی وحش خو دورُغی پیغمبرٚ اَمرأ گیر دکفتد و هر دوتأن زٚنده زٚنده آتشٚ دریأچه میأن کی گوگرد اَمرأ سوختی تأوٚدأ بوستد؛ هطویه، هو پیغمبری کی جٚه وحشٚ ور چوم دکفه موجیزه‌یأن انجأم دٚئی کی تومأمٚ اوشأنَ کی وحشٚ نیشأنه‌یَ دأشتیدی و اونی موجسمه‌یَ پرستٚش کودیدی، گول بٚزٚنه.


دأنٚم او شهرٚ میأن زٚندیگی کونی کی شیطان اویَه حوکومت کونه و آدمأن شیطانَ پرستٚش کونٚده. هرجوری کی بو، مٚرَه وفأ بوکودی و مٚرَه اینکأر نوکودی؛ حتّا او زمأت کی آنتیپاس، می شأهید کی مٚرَه وفأ بوکوده، شیطانٚ بألأخأیأنٚ دٚس شهید بوبوسته، تو می وأسی اَمین بئیسأیی.


ولی هیذره شومأن البأقیأنٚ جَا کی تیاتیرا میأن ایسأیید و اَ ایشتیوأ آموجه‌یأنٚ دونبألسر نوشؤییدی، دِه هیذره اینتظأر و خأهیش نأرٚم. می منظور جٚه ایشتیوأ آموجه‌یأن، هو آموجه‌یأنی ایسه کی اونی ایسمَ "جولفٚ حِئقتأن" بٚنأده، کی رأس‌رأسِی، ایچی نییٚه جغرز شیطان جولفٚ جیگأیأن! پس من دِه شیمی جَا اینتظأری نأرٚم؛ فقد اونچی کی دأریدی قأیم بٚدأرید تأ وأگردم.


تی سختیأن، زحمتأن و تی ندأری جَا وأخٚوٚرم، ولی تو مأل و مینأل دأری! او کوفرأنٚ جَایٚم وأخٚوٚرم کی اوشأنی کی تی ضد ایسٚد گده. اوشأن خوشأنَ یوهودی دأنده، ولی نییٚده، چونکی شیطانٚ کنیسه‌ شینٚده.


بأزون شیطان کی اوشأنَ گول بٚزِه بو، آتشٚ دریأچه میأن تأوٚدأ بِه. آتشٚ دریأچه هو جیگأ ایسه کی گوگردٚ اَمرأ سوجه و او وحش و اونی دورُغی پیغمبر همیشٚک شبندروج، اویَه عذأب کشٚده.


اون شِه بیرون کی دونیأ قومأن ینی جوج و ماجوجَ گول بٚزٚنه، جنگٚ رِه کس‌کسٚ اَمرأ ایتأ چأکونه. اوشأن ایتأ پیله سپأیَ چأکونده کی اوشأنٚ آدم نفرأنَ دریأکنأرٚ فورشأنٚ مأنستَن نشأسته‌بی ایشمأردن.


اَسه اوشأنی‌یَ کی شیطانٚ کنیسه‌ جَا ایسده و خوشأنَ یوهودی دؤخأنده، ولی نییٚد، وأدأرم کی بأیٚد، بٚکفد تی پأ جیر و بدأنٚد کی من تٚرَه دوس بدأشتم.


هو وخت کی پنجومی فٚرٚشته خو شیپورٚ صدایَ بیرون بأوٚرده، بیدِم کی «ایتأ ستأره» آسمأنٚ جَا بٚکفته زیمینٚ رو. ایتأ چأ کیلیدَ اَ ستأره‌یَ فأدأده کی ته نأشتی.


اوشأنی کی اَ بلأیأنٚ جَا جیویشتٚده، ایوأردِه حأضیر نوبوستٚد خوشأنی شرورٚ کأرأنٚ جَا توبه بوکوند و خودایَ پرستٚش بوکوند. اَشأن حأضیر نوبود شیطان و طلأ، نوقره، مِس، سنگ و چو پرستٚشٚ جَا دٚس اوسأنٚد، بُتأنی کی نه دینٚده، نه ایشتأوده و نه تکأن خورٚده.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan