Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم تیموتائوس 3:2 - Gilaki New Testament

2 چونکی مردومأن اَطو بوبوستده: خودخأه، پولدوس، هر کی فقد خؤرَه قوبیل دأره، مغرور، بد دٚهٚن، خو پئر و مأرٚ جَا فرمأن نٚبٚره و شوکرگوزأری نوکونه، هیچی‌یَ موقدس نأنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

2 چونکی مردوم خودپرست، پولپرست، مغرور، متکبر، فحاش، نافرمؤنبر نسبت به خوشؤن پئر و مأر، ناشکر، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

2 چونکی مردوم، خود پَرست، پول پَرست، مغرور، متکبر، فَحاش، پئر و مار جُلو نا فرمان، ناشُکر، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم تیموتائوس 3:2
43 Iomraidhean Croise  

پس شومأن اَ قأنونی اَمرأ کی بٚنأییدی، اوشأنَ گیدی دِه وأجٚب نییٚه شیمی پئر و مأرَ ایحترأم بنید. اَطویی شومأن شیمی سونّتٚ دأشتٚنٚ رِه، خودا کلامَ لقد دٚمٚج کونیدی.


بأزون، بٚفرمأسته: «بٚپأیید! جٚه هرچی زیأدی خأستٚن دؤر بئیسید چونکی رأس‌رأسِی زٚندیگی زیأدی مأل مینأل دأشتنٚ اَمرأ نییٚه.»


فريسيأن وختی اَ گبأنَ بشتأوستٚده اونَ رخشنَ گیفتٚد، چونکی پولدوس بود.


«امّا شومأن، شیمی دوشمنأنَ دوس بٚدأرید و اوشأنَ خُبی بوکونید! قرضَ دید و اونی پس گیفتنٚ وأسی نیگرأن نیبید. اَطویی شیمی آسمأنی جأیزه‌ پیله‌دأنه ایسه، چونکی خودایٚ موتعألٚ پٚسرٚ مأنستَن رفتأر بوکودید، چونکی خودایٚم نأحقأن و بدهکأرأنٚ اَمرأ مهرٚوأن ایسه.


ایپچه پیشتر، ایتأ مردأی تئودا نأم ایدعأ کودی کی ایتأ پیله کس ایسه، چأرصٚد نفرَ خو اَمرأ همدٚس چأکود. اون بوکوشته بوبوسته و اونی شأگردأنم یوأش یوأشِی دورجین ورجینَ بوستٚد.


ولی وأستی بٚپأیید کی غرورَ دوچأر نیبید و اَنَ گولأز نوکونید کی او وأوِه بوبوسته دأرٚ خألأنٚ جأیَ بیگیفتیدی. جٚه خأطر ندید کی شیمی ارزش فقد اَنه کی ایتأ شقه جٚه دأر ایسید. هطویه، شومأن فقد ایتأ دأرٚ خألیدی، ریشه نیئیدی.


مسیح همه کسٚ رِه بٚمٚرد کی تومأمٚ اوشأنی کی زٚنده ایسٚد ینی اوشأنی کی جٚه اون اَبدی زٚندیگی فأگیفتده، دِه خوشأنٚ رِه و خوشأنٚ خأسته‌یأنٚ فأرٚسِئنٚ رِه زٚندیگی نوکونٚد، بلکی هونی خوشألی رِه زٚندیگی بوکونٚد کی اَشأنٚ رِه بٚمٚرد و دووأره زٚنده بوسته.


عَینٚ خیالٚه هر کی خو کأرأنَ فیکر کونه، و عیسایٚ مسیحَ خیدمت کودنٚ فیکر نییٚه.


پس اَ دونیأ گونأیأنٚ نیزدیکٚ نیبید، کثیفٚ هوسأنَ کی شیمی جأنٚ دورون جوخوسٚده، جٚه بین بٚبٚرید؛ هیوخت شٚمٚره، او گونأیأنی دورون کی هوطو بی‌عیفتی، نأنجیبی، شهوتَ قوبیل کودن و نأجورٚ هوسأنٚ وأنسینید. اَ دونیأ، خوش ظأهیرٚ چیزأنٚ وأسییٚم طمع نوکونید، چون طمع کودن ایجور بُت پرستیه.


اون هرچی اَمرأ کی خودا دؤخأده بٚبه و عیبأدت وأسی ایستفأده بٚبه موخألفت کونِه. حتّا شِه معبدٚ دورونی و اویَه نیشینه و ایدعأ کونِه کی خودایه.


هیمینائوس و ایسکندر، دونه جٚه اَ آدمأن ایسٚد. اَشأنَ شیطان چنگٚ دورون سرأ دأم کی اَدب بٚبٚد و بأموجد کی دِه خودایَ کوفر نٚگد.


هوطو کی دأنیم قأنون و شریعت دورستکأر آدمأنٚ رِه چأکوده نوبوسته، بلکی اوشأنی رِه کی قأنونَ لقد دٚمٚج کونٚده، شورشی و شر‌ و شورٚ آدمأن، اوشأنی کی خودایَ نشنأسٚده، گونأکأرأن، آدمأنی کی موقدس نییٚده، اوشأنی کی دین نأرٚده و هطویم اوشأنی وأسی کی خوشأنٚ پئر و مأرَ کوشٚده و قتل کونٚده.


هطویم نوأستی مشروب بوخوره و توندٚ اخلاق بٚدأرٚه، بلکی خوروم اخلاق بٚدأره و دعوأ جَا دوری بوکونه، عأشقٚ مأل و مینأل نٚبه.


چون مأل و مینألٚ دوس دأشتٚن، همه جور شرورٚ کأرأنٚ ریشه‌ ایسه. بعضیأن کی مأل و مینألٚ آروزو دأشتید، ایمأنٚ جَا رو وأگردأنِده، خوشأنٚ جوروأجور دردأنٚ گریفتأرَ کودٚد.


اَجور آدم گولأزٚ جَا پورَ بِه و درک و فأمٚ جَا خألِه بِه و دوس دأره کلماتٚ مأنی رِه نأخوشی اَمرأ جنگٚ‌ دعوأ و درگیری بٚدأره، چیزی کی بأعیث بِه حسودی، بوگو موگو، بی‌حورمتی گبأن، شیطانی بدگومأنیأن


او زمأت، خیأنٚت کودن ریفأقتٚ میأن ایتأ عادی کأر بٚنظر اَیِه. اینسأنأن لیذّت بردنَ ویشتر جٚه خودا دوس دأرٚده؛


چندر خُب بو، کی همیشٚک اَ شأهأنه حوکمَ کی موقدسٚ کیتأبأنٚ دورون بأمؤ فرمأن ببردیبید کی فٚرمأیه: «تی همسأده‌یَ تی جأنٚ مأنستَن دوس بٚدأر.»


اگه اَ کأرٚ نوکونید، شومأن شیمی خودخأیی نقشه‌یأنٚ رِه گولأز کونید. گولأزی کی اَطو بٚبه، شیطانی ایسه.


ولی نوأستی جٚه خأطرٚ دیم کی خودا اَطوچی شیطانی خأسته‌یأنٚ روبرو ایسأنٚ رِه اَمٚرَه ویشتر فیض بخشه. اَطویی، موقدسٚ کیتأبأن فرمأیٚده: «خودا، خودخأیأنٚ جولو ایسه ولی فروتنأنٚ فیض بخشه.»


و شومأن اَی جوأنأن، روحأنی رهبرأنٚ جَا ایطأعت بوکونید. هطویی بِه، شومأن همٚتأن ایتأ روحٚ فروتنی اَمرأ، کس‌کسَ خیدمت بوکونید، «چونکی خوداوند اوشأنی کی خوشأنَ گولأز کونٚده، جولو ایسه، امّا فروتنأنَ فیض بٚخشه.»


خودا تِنبیه اوشأنٚ رِه سخته کی خوشأنی نأجورٚ جیسم خأسته‌یأنٚ دونبألسر شٚده و هیتأ قودرٚتٚ جَا ایطأعت نوکونٚده. اَشأن چنأن بی‌شرم ایسٚد کی حتّا او آسمأنی خلقتأنٚم رخشنٚ گیرده؛


اَ دورُغگو معلمأن او جأنورأنَ مأنٚده کی هیذره عقل و شعور نأرٚده و خوشأنی جیسمٚ خأسته‌یأنٚ جَا ایطأعت کونٚده، کی خلق بوبوستٚد کی بٚدأم دکفد و هلأکَ بد. اَشأن هر چی‌یَ کی نفأمٚد رخشنَ گیرده، غأفیل جٚه اَنکی ایروج هو جأنورأنٚ مأنستَن هلأکَ بٚده.


اَشأن بٚخوشأنٚ گونأیأن و نأجورٚ کأرأن نأزٚده و ایوأردِه گول زِئن وأسی، نفسٚ خأسته‌یأنٚ جَا ایستفأده کونٚده و اوشأنَ کی تأزه جٚه اَجور زٚندیگی‌یٚ پورجٚه گونأ نیجأت بیأفتده، بٚدأم تأودٚده


اَ دورُغگو معلمأن جٚه ویشتر خأستٚنٚ وأسی، خوشأنی حقٚ سعیٚ هرجور دورُغٚ گبأنٚ اَمرأ زنٚده کی شیمی پولأنٚ فأگیرد. امّا خودا جٚه پیشتر اَشأنَ محکوم بوکود پس اَشأنٚ جٚه بین شؤئؤن نیزدیک ایسه.


اَ آدمأن گله و شیکأیت کونٚد و فقد خوشأنی شهوت اِگأدٚنٚ وأسی زٚندیگی کونٚد. اوشأن جوسورٚده و خوشأنی ظأهیرَ چأکونده و فقد کسی‌یَ حورمت نٚهٚده کی بدأنٚد اَشأنٚ رِه سود دأره.


پس اژدها فأرٚسِه دریأ کنأر و اویَه رأفأ بینیشته. بأزین ایتأ وحشَ بیدِم کی دریأ جَا اَمؤندوبو بوجؤر. اَ جأنور هفتأ سٚر دأشتی و ده‌تأ شأخ. اونی هرتأ شأخ سٚر ایتأ تأج نٚهأ بو و اونی هرتأ سٚرٚ رو ایتأ کوفر آلودٚ نأم بینیویشته بوبوسته بو.


اَشأنٚم خوشأنی زخمأنٚ دردٚ جَا، آسمأنٚ خودایَ کوفر بوگفتٚده و خوشأنٚ نأجورٚ کردکأرٚ جَا توبه نوکودد.


ایتأ وأشتنأکٚ تگرگ بٚوأرسته مردومٚ سٚر، ایتأ تگرگ کی اونی هرتأ دأنه پنجأه کیلو بو! و مردوم اَ وأشتنأکٚ بلأ وأسی خودایَ کوفر بوگفتٚده و فأش بٚدأده.


پس همٚتأن او توندٚ گرمأ جَا بوسوختٚد. ولی اَنٚ عوض کی خوشأنٚ نأجورٚ کردکأرأن و فیکرأنٚ جَا توبه بوکوند و خودایَ جلال بٚدٚد، اَ بلأیأنٚ وأسی اونَ کوفر گفتیدی.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan