Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم پطرس 2:1 - Gilaki New Testament

1 امّا ایسرأییل قومٚ میأن، دورُغگو پیغمبرأنم ایسأبود، هطو کی شیمی میأنم دورُغگو معلمأن اَیٚده کی دوز و کلکٚ اَمرأ خودا جَا گب زٚنٚد و حتّا خوشأنی آقأ، مسیح، کی اَشأنَ خو خونٚ اَمرأ بیهه، اینکأر کونٚده. امّا یوهو ایتأ وأشتنأکٚ سرنوشتٚ دورونی دکفده.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

1 أما یهود مردوم مئنه، دورؤغی پیغؤمبرؤن أم ایسأبون، هوطؤ کی شیمئه مئنم دورؤغی معلیمؤن أنن کی جیرجیرکی غلط تعلیمؤن أبئنن کی کوشنده ایسه و هو أربابیِ کی ایشؤنه بیئه، حشا کؤنن و ایطؤری ناخبر بلایی خوشؤن سر أبئنن.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

1 ولی یهودِ مردومِ میان، دوروغی پیغمبرانَم ایسابید، هَطوکی شیمی میانم دوروغی آموجگاران خوائید اَمون، کی خَلوتی غلطِ تعالیمَ آوریدی کی تانه بُکوشه و هو اربابیَ کی اوشانَ بیهه حشا کونیدی و اَطوئی ناخبرکی ایتا بَلا خوشانِ سر خوائید آوردَن.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم پطرس 2:1
73 Iomraidhean Croise  

ولی هرکی مٚرَه مردوم ورجأ اینکأر بوکونه، منم می آسمأنی پئرٚ ورجأ اونَ اینکأر کونم.


خٚیلیأن ویریزٚد، خوشأنَ نبی دؤخأنده و خٚیلیأنَ گومرأ کونٚده.


چون جٚه اَجور مسیحیأن و دورُغی پیغمبرأن خٚیلی اَیٚده و حتّا عجیب و غریبٚ موجیزه‌یأنٚم انجأم دٚهٚده، جوری کی اگه بوبوستی‌ بی حتّا خودا اینتخأب بوکوده‌یأنم جٚه رأ بٚدٚرَ کودیدی.


چونکی خٚیلیأن می نأم اَمرأ اَیٚده، گده، "من مسیحم" و خٚیلیأنَ گومرأ کونٚده.


«شیمی حواس دورُغی پیغمبرأنَ بمأنه، اوشأن آرأمٚ گوسوٚندٚ لیوأسٚ دورون شیمی ور اَیٚده، ولی رأس‌رأسِی درنده گُرگٚدٚه.


چونکی خٚیلی اَجور اَلکی مسیحیأن و پیغمبرأن اَیٚده و حتّا موجیزه‌یأنٚم کونٚده، جوری کی اگه ایمکأن بدأشته‌بی خودا اینتخأب بوبوسته‌یأنٚم گول زئیدی.


امّا اونی کی مٚرَه مردومٚ ورجأ اینکأر بوکونه، خودا فٚرٚشته‌یأنٚ ورجأ اینکأر به.


عیسا جوأب بٚدأ و بٚفرمأسته: «بٚپأیید کی هیکس شٚمٚره گول نٚزنه. چونکی خٚیلیأن می ایسم اَمرأ اَیٚده و گده کی "من مسیح ایسٚم" و "هو زمأتی کی وأستی بأمؤبی، فأرٚسِه". امّا قوبیل نوکونید.


وای بر شومأن، هو وخت کی مردوم شیمی جَا تعریف تمجید کونٚده، چونکی اَشأنی پئرأن، دورُغگو پیغمبرأنٚ اَمرأ هم هطویی کردکأر بوکودٚد!»


اَجور معلمأن، اَمی خوداوند عیسا مسیحَ خیدمت نوکونٚده و فقد خوشأنٚ نفع دونبألٚده. اَشأن، خُب گب زنٚده و سأده دیلٚ مردومٚم ویشتر وختأن اَشأنی گولَ خورٚده.


شکی ننأ کی وأستی شیمی میأن ایپچه ایختلأف بمأنه، کی معلوم بٚبه کویتأ جٚه شومأن خودا تأیید بوبوسته ایسید.


خودا شٚمٚره خٚیلی گیرأن بیهه، پس تومأمٚ شیمی عُصم و اعضأیَ خودا جلال و بوزورگی‌یَ نیشأن دئنٚ وأسی بٚکأر تأوٚدید، چونکی اون شیمی جأنٚ صأب ایسه.


مسیح شٚمٚره خو جأنٚ قیمتٚ اَمرأ بیهه و شومأن اونی شین ایسید. پس، اینسأنی اوصولٚ اسیر نیبید!


البت ختنه مأجیرأیَ اوشأنی پیش بٚکشِئده کی خوشأنَ مسیحی دأنستیدی، امّا رأستشه بٚخأیید مسیحی نوبود. اوشأن فوضولی وأسی بأمؤد تأ بفأمٚد اَمی آزأدی عیسایَ مسیحٚ میأن چوطو ایسه و بیدینٚد چنقذر یوهود قأنونأنٚ جَا ایطأعت کونیم. اَشأن حقٚ سعی زئیدی کی اَمٚرَه خوشأنٚ قأنونأن و حوکمأنٚ غولأم چأکونٚد.


امّا مسیح اَمٚرَه جٚه او لعنت کی شریعت رأ روشأنٚ جَا بو نیجأت بٚدأ. دوروسته، مسیح اَمی لعنتَ گردن بیگیفته، چونکی موقدس کیتأبأنٚ میأن بأمؤ: «لعنت بوبوسته‌یٚ اونی کی جٚه دأر آویزأنَ به.»


اَ جور آدمأن خٚیلی شوق و ذوق دأرٚده کی شٚمٚره خوشأنی ور فأکٚشٚد، امّا اَشأنٚ نیّت خُب نییٚه. اَشأنٚ منظور اَنه کی شٚمٚره اَمی جَا سیوأ وأکونٚد کی شیمی غیرت فقد اوشأنٚ رِه بٚبه.


بُتٚ عیبأدت کودن و سحر و جأدو و روحأنَ ایحضأر کودن، دوشمنی و دوبٚهَمزٚنی، کینه گیفتن و غیظ، خودخأیی و خو نفعَ خأستٚن، غُرغُر و شیکأیت و اینتقأد کودن و بهأنه گیفتن، البأقی آدمأن تقصیرکأر دأنٚستٚن و خوشأن و خوشأنی دأر و دسته‌یَ بر حق دأنٚستٚن،


در اون اَمأن جٚه طریقٚ اونی خون آزأدی‌یَ به دٚس بأوٚردیم، هو گونأیأنٚ بخششَ کی خودا فیضٚ فرأوأنی اَمرأ برأبره،


او وخت دِه کوجه زأکأنٚ مأنستَن نیبیم کی هرتأ آدمٚ گبأن و دورُغأنٚ وأسی کی اَمی گول زِئن رِه گده، هر دٚقّه اَمی ایمأنٚ جَا وأگردیم،


اَجور آدمأنٚ آخر عأقبت، اَبدی هلأکَ بوستنه، چونکی اوشأنٚ خودا، اوشأنٚ شکمه، و اوچی‌یَ گولأز کونٚده کی وأستی اونی جَا خجألت بٚکشد؛ تومأمٚ اوشأنٚ فیکرأن جٚه بین شؤئؤنی دونیأ کأرأنٚ فیکر ایسه.


ولأنید اینفر کی دورُغی فروتنی کودنٚ جَا و فٚرٚشته‌یأنٚ پرستٚش کودن لیذّت بٚره، شیمی لیأقتَ سوألٚ جیر ببره. اَجور آدم توند شؤئؤن اَمرأ او رویأیأنی کی بیدِه دورون، ریزَ به. اونٚ ذهن کی روحأنی نییٚه، بأعیث به او کأرأنٚ کی نی‌اَرزِه و فأیده نأرِه وأسی گولأز بوکونه،


آگأه بیبید کی هیکس خو پوچٚ فلسفه‌یأنٚ اَمرأ شیمی جَا ایمأن و روحأنی دیلخوشی‌یَ فأنگیره؛ اَشأنٚ پوچ و ایشتیوأ فیکرأن، مردومٚ فیکرأن و عقیده‌یأنٚ رو نٚهأ، نه مسیحٚ آمؤخته‌یأن و فرمأیشأنٚ رو.


ولی اگه اینفر خو قوم و خویش، و بوخصوص خو خأنوأرٚ اعضأیَ توجه نوکونٚه، رأس‌رأسِی ایمأنَ اینکأر بوکوده؛ هطوچی آدم، ایتأ کأفرٚ جَایٚم کمتره.


چونکی زمأتی فأرٚسِه کی دِه مردوم حِئقتَ گوش نٚدٚده، بلکی معلمأنی دونبأل شٚده کی اوشأنی بأبٚ میل گب زنٚده.


پس وأستی اَشأنٚ دٚهٚنَ دٚوٚستٚن، چون خٚیلی خأنوأرأن اَشأنٚ گبأنٚ وأسی رأستٚ رأ جَا کج بوشؤد. اَ معلمأن کی اَطویی آموج دٚهٚده، فقد خوشأنی مألی سودَ فیکرَ کونٚده.


اگه اینفر تفرقه و سیوأیی تأوٚدأنَ بأعیث بِه، ایوأر تأ دو وأر اونَ وأخٚوٚرَ کون. بأزون دِه اونَ کأر نوأدأشتن،


اوشأنی کی خودا پٚسرَ کوچیکَ کونٚده چی ویشتر وأشتنأکٚ موجأزأت اوشأنی رأفأ ایسأ، و او خونَ کی اَشأنی گونأیَ پأکَ کونِه و خودا عهدٚ نیشأنه ایسه، بی‌ارزش کونٚده، و روح‌القدسَ کی ایلاهی رحمتٚ بخشش کودن کس ایسه، بی‌حورمتی کونٚده.


بأ اَنکی تأ اَسه مسیحَ نیدِیید، امّا اونَ دوس دأرید. اَسأیٚم بأ اَنکی اونَ نیدینیدی، امّا اونَ ایمأن دأرید و اَ ایمأن شیمی دیلٚ دورونی ایتأ پیله خوشألی و پور جٚه جلالی بٚنه کی هیذره نشأ اونی جَا تعریف کودن.


اَ دورُغگو معلمأن جٚه ویشتر خأستٚنٚ وأسی، خوشأنی حقٚ سعیٚ هرجور دورُغٚ گبأنٚ اَمرأ زنٚده کی شیمی پولأنٚ فأگیرد. امّا خودا جٚه پیشتر اَشأنَ محکوم بوکود پس اَشأنٚ جٚه بین شؤئؤن نیزدیک ایسه.


اَ نیویشته‌یأنَ دروأره او آدمأنٚ وأسی نیویسٚم کی بدأنید کی اَشأن خأیده شٚمٚره گومرأ بوکونٚد.


اَی می جأنٚ دیلأن، هرکی‌یَ زود قوبیل نوکونید کی ایدعأ کونه خودا روحٚ جَا پیغأم دأره. اوّل اونَ ایمتحأن بوکونید کی بفأمید کی آیا اونی پیغأم خودا جَا ایسه یا نه، چونکی خٚیلی زیأد دورُغگو معلمأن و وأعیظأن اَ دونیأ دورون ایسأده.


اوشأن گفتیدی کی آخرٚ زمأتأنٚ میأن آدمأنی بیأفته بد کی خوشأنٚ کثیفٚ مِیلأنٚ موطأبٚق کردکأر کونٚد و حِئقتَ دٚس پٚرَه گیرٚد.


چون چن نفر خودانشناس جوفت و کلکٚ اَمرأ بأمؤده کیلیسا دورون و آمؤختأندٚرٚده کی اَمأن مسیحی بوستنٚ پٚسی تأنیم هرتأ کأر اَمی دیل بٚخأیٚه بوکونیم بی اَنکی ایلاهی موجأزأتٚ جَا زهله بوکونیم. اَ دورُغی و اَویرَ بوسته معلمأنٚ آخر عأقبت جٚه پیشتر تعیین بوبوسته چونکی اَمی ایدأنه آقأ و خوداوند عیسا مسیحٚ اَمرأ موخألفت کودنَ سٚر بیگیفتٚد.


او اوّلی وحش اونَ وئأشتی کی اَ عجأیب غرأیب کأرأنَ بوکونه، دونیأ مردومَ گول بٚزٚنه و اَشأنَ وأدأرٚه کی ایتأ پیله موجسمه او اوّلی جأنورٚ جَا چأکوند، هو وحش کی شٚمشیرٚ زخمٚ جَا سأق و سألیم جیویشته بو.


دأنٚم او شهرٚ میأن زٚندیگی کونی کی شیطان اویَه حوکومت کونه و آدمأن شیطانَ پرستٚش کونٚده. هرجوری کی بو، مٚرَه وفأ بوکودی و مٚرَه اینکأر نوکودی؛ حتّا او زمأت کی آنتیپاس، می شأهید کی مٚرَه وفأ بوکوده، شیطانٚ بألأخأیأنٚ دٚس شهید بوبوسته، تو می وأسی اَمین بئیسأیی.


تی سختیأن، زحمتأن و تی ندأری جَا وأخٚوٚرم، ولی تو مأل و مینأل دأری! او کوفرأنٚ جَایٚم وأخٚوٚرم کی اوشأنی کی تی ضد ایسٚد گده. اوشأن خوشأنَ یوهودی دأنده، ولی نییٚده، چونکی شیطانٚ کنیسه‌ شینٚده.


تٚرَه خُب شنأسٚم؛ دأنٚم کی اوندر قوّت نأری، ولی تی حقٚ سعیَ بٚزِیی کی می حوکمأنٚ جَا ایطأعت بوکونی؛ می ایسمٚم اینکأر نوکودی. پس منم ایتأ در تی رو وأزَ کودم کی هیکس نتأنه دٚوٚده.


اَشأن اونٚ رِه ایتأ تأزه سورود خأندیدی و گفتیدی: «تو لیأقت دأری کی طومأرَ فأگیری و اونی مُهرَ وأزَ کونی، اونَ بٚخأیی، چونکی تی جأنَ قوربأنی بوکودی و مردومَ خودا رِه جٚه هرتأ نتأج و قوم و زوأن و قبیله بیهِیی،


اَشأن ایتأ بولندٚ صدا اَمرأ خوداوندَ گفتیدی: «ای خوداوند کی پأک و حق ایسی، چندر زمأت دِه زیمینٚ آدمأنٚ رو قیضأوت نوکونی و اَمی خونٚ اینتقأمَ اوشأنٚ جَا فأنگیری؟»


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan