17 دائیم دوعأ بوکونید!
17 تترج دعا بوکونین؛
17 دائم دُعا بُکونید،
ایتأ روج عیسا خو شأگردأنٚ رِه ایتأ مٚثٚل بأوٚرده کی نیشأن بٚده وأستی همیشٚک دوعأ بوکونٚد و تأ خوشأنی دوعأ جوأبَ فأنگیفتٚد جٚه دوعأ کودن دٚس اونسأنٚد.
پس هر دٚقّه بٚپّأئید و همیشٚک دوعأ بوکونید کی اَ وأشتنأکٚ مأجیرأیأن جَا حیفظ بوبوسته، اینسأنٚ پٚسر ورجأ بئیسید.»
او اومیدٚ دورون کی دأریدی شأد بیبید، سختیأنٚ میأن صبر بٚدأرید و همیشٚک دوعأ بوکونید.
هر شرأیطٚ میأن انوأع و اَقسأمٚ دوعأیأن و خأستهیأنٚ اَمرأ در روحالقدس دوعأ بوکونید! و همیشٚک، آمأده بیبید و دوعأ کودنَ همٚتأ موقدسأنٚ رِه مودأم ایدأمه بدید.
ایتأ وأخبٚ فیکر و شوکرگوزأرٚ دیلٚ اَمرأ، شٚمٚره دوعأ رِه وقف بوکونید.
دفأتن، دونیأ تومأنٚ بِه. پس شیمی فیکرأنَ پأکٚ کونید و اونی وأسی کی بتأنید دوعأ بوکونید، پرهیزکار بیبید.