Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اوّل تسالونیکیان 2:13 - Gilaki New Testament

13 هنٚ وأسی خودایَ شوکر کونیم، او زمأتٚ وأسی کی خودا پیغأمَ قوبیل بوکودید همیشٚک، هو پیغأمَ کی اَمی جَا بشتأوستید، ایتأ اینسأنی گبٚ تصور نوکودید، بلکی اَمی گبأنَ خودا کلام مأنستَن قوبیل بوکودید کی هطویم ایسه. و اَ پیغأم هطویم شیمی میأن کی ایمأن دأریدی عمل کونِه

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

13 أمرأم تترج خدا این ئبه شکر کؤنیم که او زمت کی خدا کلؤمه قبول بودین، او کلؤم که أمرأجی بشتؤسین، اونه نه آدمی کلؤم مورسؤن، بلکی خدای کلؤم موسؤن تنأگیتین؛ هوجور که حقیقتا نی ایسه، کی شمه ایمؤندارؤن مئن کار کؤنه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

13 امانَم دائم خُدایَ اَنه واسی شُکر کونیم، کی اُ زمات کی خُدا کلامَ قُبیل بکودید، اُ کلام کی اَمی جا بیشتاوستید، اونَ نه آدمی کلام مانستن، بلکی خُدا کلامِ مانستن قُبیل بکودید اوجورکی حئیقتَنَم ایسه، کی شُمان ایمانداران میان کار کونه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اوّل تسالونیکیان 2:13
41 Iomraidhean Croise  

چونکی اَن شومأن نیئیدی کی وأ گب بٚزنید، بلکی شیمی آسمأنی پئرٚ روحٚ کی شیمی زٚوأنٚ اَمرأ گب زٚنِه.


«هر کی شٚمٚره قوبیل بوکونٚه، مٚرَه قوبیل بوکوده؛ و هر کی مٚرَه قوبیل بوکونٚه، می اوسه کوده‌یَ قوبیل بوکوده.


عیسا اونی جوأب دٚئنٚ وأسی بٚفرمأسته: «امّا خوشبختتر اونی ایسه کی خودا کلامَ ایشتأوه و اونَ عمل کونه!»


ایتأ روج عیسا جنیسارتٚ روخأنٚ ورجأ ایسأ بو و آدمأن جٚه هر سمتی اونی ورجأ هوجوم بأوٚردٚد کی خودا کلامٚ بشتأوٚد.


اَ حیکأیتٚ مأنی اَنَ، دأنه هو خودا کلامه.


عیسا جوأب بٚدأ: «می مأر و می برأرأن اوشأنی ایسٚد کی خودا پیغأمَ ایشتأوٚد و اونی جَا ایطأعت کونٚد.»


او حوکمأنٚ اَمرأ کی شٚمٚره فأدَم، خودا شٚمٚره پأکٚ کوده کی قویتر و موفیدتر بیبید.


تی کلامَ کی رأستی ایسه اوشأنَ بأموج کی پأک و موقدسَ بد.


من همیشٚک اوشأنی اَمرأ بوم کی رأستی و پأکی میأن پیلّه بد.


«پس دفأتن شیمی دونبألسر اوسه کودم و شومأنم لوطف بوکودید، دفأتن بأمؤیید. هسأ، همٚتأن اَیَه خودا حوضور رأفأ ایسأییم کی پیغأمی‌یَ کی خوداوند بٚفرمأسته کی اَمٚرَه بیگید، بشتأویم.»


وختی اوشأنی کی یوهودی نوبود اَنَ بشتأوستٚده، خٚیلی خوشألَ بوستد و خوداوندَ اونی پیغأمٚ وأسی شوکر بوکودٚد، و اوشأنی کی اَبدی زٚندیگی وأسی سیوأ بوبوسته بود، ایمأن بأوٚردٚد.


ایتأ جٚه اَ زنأکأن لیدیه نأم دأشتی. اون طیاتیرا شین بو و ارغوأنی پأرچه‌یأنَ فوروختی و خودایَ عیبأدت کودی. هوطو کی اَمی پیغأمَ ایشتأوستأندوبو، خوداوند اونی دیلَ وأزَ کوده، جوری کی هرچی پولس گفتی، قوبیل کودی.


ولی بیریه مردوم جٚه تسالونیکی مردوم نجیبت‌تر بود و شوق و ذوق اَمرأ اوشأنٚ پیغأمَ ایشتأوستیدی و هر روج موقدس کیتأبأنَ دیقت اَمرأ خأندیدی کی بیدینٚد پولس و سیلاسٚ گبأن خودا گبأنٚ مأنستَن ایسه یا نه.


وختی بشتأوستٚده کی پولس ایتأ بٚمٚرده آدمٚ دروأره کی زٚنده بوسته گب زِئندره، اونَ رخشنَ گیفتٚد. ولی ای عیده‌یٚم بوگفتٚده: «خأییمی جٚه اَ مأجیرأ ایوأردِه اَمِرِه گب بزنی.»


اوشأنی جَا کی اونی پیغأمَ قوبیل بوکوده بود، سه هیزأر نفرَ فأرٚسِیید کی تعمید بیگیفتٚد و اَشأنٚ جمَ میأن بأمؤده.


وختی روسولأن اورشلیمٚ میأن بشتأوستٚده کی سأمره مردوم خودا پیغأمَ قوبیل بوکودٚد، پطرس و یوحنایَ اوسه کودٚد اویَه.


پس ایمأن جٚه ایشتأوٚستٚن بٚدٚس اَیِه، جٚه ایشتأوٚستٚنٚ خوروم خٚوٚر دروأره‌یٚ مسیح.


ولی اَمأن مسیحیأن اَمی دیمٚ سٚر روبند نأریم و ایتأ آینه مأنستَن روشن و آشیکأر، خوداوندٚ جلالَ دتأوأنیم؛ و او کأرٚ وأسی کی خوداوند ینی روح‌القدس اَمی وجودٚ دورون انجأم دِهه، ایتأ جلالٚ اَمرأ کی هر روج ایضأفه بِه، یوأش یوأش اونی مأنستَن بیم.


بأ اَنکی می نأخوش احوألی حیسأبی شٚمٚره خستَه کوده بو بأ اَ حأل مٚرَه کوچیکَ نوکودید و مٚرَه شیمی جَا دورَ نوکودید، بلکی جوری می جَا ایستقبأل بوکودید عَینٚ خیالٚه ایتأ فٚرٚشته جٚه خودا ورجأ بأمؤ یا حتّا خودٚ عیسایٚ مسیح شیمی ورجأ بأمؤ!


هه پیغأم کی شٚمٚره فأرٚسِه، دونیأ سرتأسرٚ شرأیٚم شِه و همه جیگأ آدمأنٚ زٚندیگی، اَرو اورو کودنٚ اَمرأ بأر اَوٚره، هوطو کی شیمی زٚندیگی‌یَ اَرو اورو بوکود جٚه هو روج کی اونَ بشتأوستید و او حِئقتَ دروأره‌یٚ خودا فیض درک بوکودید.


چون خودا کلام زٚنده و پورقودرت و هرتأ تیج و دولبه شٚمشیرٚ جَا ویشتر وأوینه، جوری اَثر کونه کی حتّا جأن و روح، و مفصلأن و خأشٚ مغزَ، جٚه هم سیوأ وأکونِه، و اینسأنٚ فیکرأن و دیلٚ جولفٚ جیگأ‌یأنَ وأشکأفأنه.


چون هو خورم خٚوٚر- ینی اونی آسأیشٚ بودورون شؤئؤن – اَمِرِه‌یٚم وأگویا بوبوسته، هوطویی کی اوشأنٚ رِه وأگویا بوبوسته بو، ولی اوشأنٚ رِه هیذره فأیده نوکوده، چٚره کی اوشأنی ایمأنٚ اَمرأ کی فرمأن ببرده بود، شیریک نوبوستٚد.


اون اَطو ایرأده بوکوده کی اَمٚرَه حِئقتٚ کلامٚ ینی اینجیلٚ پیغأمٚ اَمرأ تأزه زٚندیگی بٚبخشه کی اَمأن اونی خلق بوبوسته‌یأنٚ نوبری بیبیم.


چونکی شومأن ایوأردِه بودونیأ بأمؤیید، نه جٚه او نُطفه کی جٚه بین شِه بلکی جٚه او نُطفه کی اَبدی ایسه و شٚمٚره اَبدی زٚندیگی بخشه ینی جٚه خودا کلام کی زٚنده و اَبدی ایسه.


امّا خودا کلام تأ اَبد مأنِه.» اَ کلام کی شٚمٚره‌یٚم وأگویا بوبوسته هو اینجیلٚ پیغأم ایسه کی نیجأتٚ وأسی بأمؤ.


خأیم بٚخأطر بأوٚرید او چیزأنی کی جٚه موقدسٚ پیغمبرأن و اَمأن کی مسیحٚ روسولأنیم بأمؤختیدی، چونکی اَمأن خوداوند و اَمی نیجأت دهنده گبأنَ شیمی گوشَ فأرٚسأنِییم.


هرکی اَجور اومید بٚدأره، حقٚ سعی زٚنِه کی پأک بئیسه چونکی مسیحٚم پأکه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan