Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




فیلیپیان 3:19 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

19 اوشانِ عاقبت هلاكتِ. اوشانِ خُدا اوشانِ شكم ایسه و شرم آور چیانَ افتخار کونیدی، اوشان زمینی چیان باره فکر کونیدی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

19 اَجور آدمأنٚ آخر و عاقبت هلاکَ بوستنه. اوشأنٚ شکم اوشأنٚ خودایه و ننگٚ چیزأنٚ رِه گولاز کونیدی و اوشأنٚ فیکرأن فقط زیمینی چیزأنٚ سر نهَه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Gilaki New Testament

19 اَجور آدمأنٚ آخر عأقبت، اَبدی هلأکَ بوستنه، چونکی اوشأنٚ خودا، اوشأنٚ شکمه، و اوچی‌یَ گولأز کونٚده کی وأستی اونی جَا خجألت بٚکشد؛ تومأمٚ اوشأنٚ فیکرأن جٚه بین شؤئؤنی دونیأ کأرأنٚ فیکر ایسه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

19 اوشون عاقیبت هلاکته. اوشون خدا اوشون شوکؤمه و شرم آور چیزونه گولاز کونن، اوشون زمینی چیزون باره فیکر کونن.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




فیلیپیان 3:19
52 Iomraidhean Croise  

عیسی وگردست و پِطرُسَ بگفت: «می جا دورَ بو، اَی شیطان! تو می راه جُلُو یَ گیفتن دری، چونکی تی فیکران آدمِ شینه نه خُدا شین.»


بازون اوشانیَ کی اونِ چپ وَر ایسائیدَ خوائه گفتن: ”اَی لَعنت بُبوسته ئان، می جا دورَ بید و ابدی آتش درون بیشید کی ابلیس و اونِ فیریشته ئانِ ره آماده بُبوسته،


و می جانَ گَم: اَی جان، خَیلی سال ره اَنقَد دارائی جمَ کوده ئی. حَلا آرام بگیر؛ بُخور و بُنوش و خوش بُبو.“


«ایتا دارا مرداکی بو کی گرانِ رختِ ارغوانی و نرم کتان دُکودی و همه روج، خوشگُذرانی دُمبال بو.


قاضی چن وقتی اونَ مَحل نُکود. ولی آخر بسر خو مرا بگفت: ”هرچَن خُدا جا باکی نارَم و خُدا خلق ئم نیده بو گیرم،


چونکی اَجور آدمان اَمی خُداوند مسیحَ خیدمت نُکونیدی، بلکی خوشانِ شِکمِ فکر ایسید و قشنگ گبان و خاش والیسی اَمرا، ساده آدمانَ گُول زنیدی.


پس اُ موقع، اُ کارانِ جا کی الان اوشانِ جا شرمنده ایسید، چی سودی ببردید؟ چونکی اُ کارانِ عاقبت مرگِ!


چره کی هنو جسمانی چیانِ دُمبال دَرید. وقتی شیمی میان حسودی و دعوا مرافه نَئه، مگه هَن نیشان نَده کی جسمانی چیان دُمبالید و بشری راه درون رفتار کونیدی؟


و شُمان هنوز باد به غَبغب دَریدی! مگه نبایسی ماتم بیگیرید؟ اونیَ کی اَطو بُکوده جه شیمی میان بیرون تَوَدید.


شیمی گُلاز کودَن اصلا دُرُست نیه. مگه نانید کی ایپچه خمیرمایه تانه تمانِ خمیرَ واج باوره؟


و کاریَ کی کودَن دَرم، دُمباله دَئم تا اوشانی کی ادعا کونیدی خوائیدی اوجور کی امان خیدمت کونیم خیدمت بُکونید و اَنه جا افتخار کونیدیَ، هیچ بُکونم. اوشانِ جا کی سعی کونیدی، تا خوشانَ اونچی درون کی اونِ ره گُلاز کونیدی اَمی اَمرا مساوی بُکونید.


پس تعجب ناره کی اونِ خیدمتکارانم خوشان صالحان خیدمتکاران مانستن چاکونید. آخربسر اوشان، اُ مجازاتیَ کی اَشانِ حق گیریدی.


چونکی حتی اوشانی کی ختنه بیدَئَم، شریعتَ بجا ناوَریدی، بلکی خوائیدی شُمان ختنه بیبید تا شیمی جسم درون افتخار بُکوند.


اوشان همتان، خوشانِ منفعت دُمبالید، نه عيسی مسيح.


شیمی فیکرانَ اُ چیانِ سر بَنید کی بُجور نَئه، نه اُ چیانِ سر کی زمینِ رو نَئه.


اَشانِ سزا ابدی نابودی خُداوند حضور جا و اونِ قدرتِ جلالِ جا ایسه،


تا تمانِ اوشانی کی حئیقتَ باوَر نکودیدی و جه هرچی کی نادُرست ایسه، کیف بکودید، محکوم بیبید.


اُ زمات اُ بی دینِ مردای اَیه، کی خُداوندْ عیسی خو نَفَسِ دَمِ امرا اونَ هلاکَ کونه و خو پُر شکوه آمون امرا، اونَ نابودَ کونه.


و دائم مردوم میان جنگ و جدالِ باعث به کی اوشانِ فکر فاسد بُبوسته و حئیقت جا بی نصیب ایسید، خیال کونیدی دینداری ایتا وسیله منفعت ره ایسه.


خیانتکار، بی ملاحظه، غرور جا باد بُکوده، کی عیاشیَ خُدا جا ویشتر دوست دَریدی،


اَجور کی معلومه شُمان، شیمی غرور ره افتخار کونیدی. تمان اَجور افتخار کودنان بَدِ.


ولی یهودِ مردومِ میان، دوروغی پیغمبرانَم ایسابید، هَطوکی شیمی میانم دوروغی آموجگاران خوائید اَمون، کی خَلوتی غلطِ تعالیمَ آوریدی کی تانه بُکوشه و هو اربابیَ کی اوشانَ بیهه حشا کونیدی و اَطوئی ناخبرکی ایتا بَلا خوشانِ سر خوائید آوردَن.


و عوضِ بَدی کی بُکودید، بَدی دینیدی. اَشانِ خوشی، روشنِ روجِ درون عیش و نوش کودَنِ. اوشان، کثیفِ لکه ئانی ایسید کی شیمی اَمرا میمانی اَئیدی، گول زئنِ جا کیف کونیدی و اونِ جا دَس اونسانیدی.


و خوشانِ طمعِ راه درون، دوروغِ گبانِ مَرا، شمرأ غارت کونیدی. اَشانِ محکوم بوستن کی پیشتر تعیین بُبوسته، بیکار نینیشته و اوشانِ نابودی نُخوفته!


ولی اَشان اونچیَ کی نشناسیدی توهین کونید، اوشان بی‌شعور جانورانِ مانستنید کی هر اونچی کی غریزه جا فَهمیدی، هوشان، اَشانِ نابودی باعث به.


اَشان غُرغُر کونیدی و دائم ایراد گیریدی و خوشانِ گناه آلودِ خواسته ئانِ دمبال ایسید؛ اوشان مغرورانه گبان خوشانِ زوان سر آوریدی و خوشانِ منفعت ره، مردوم میان فرق نیئیدی.


چون مردومی کی اوشانِ محکومیت جه قدیم تعیین بُبوسته، خَلوتی شیمی میان راه پیدا بکودید. اَشان بی دینانی ایسید کی اَمی خُدا فیضَ به عیاشی تبدیل کونیدی و عیسی مسیح، تنها ارباب و اَمی خُداوندَ، حشا کونیدی.


هونقدر کی خورَه جلال بدَه و زَرق و بَرقِ درون زیندگی بُکود، هونقدر اونَ عذاب و شیون بَديد. چونکی خو ديل درون گه: “من هَطو، ایتا مَلکه مانستن نیشتِم، ويوه نيئَم و هرگس شیون نخوائم کودَن.“


و اُ واشی جانور، گرفتارَ بوست و اونِ امرا اُ دوروغِ پیغمبر، کی اُ واشی جانورِ جُلُو نیشانه ئان و معجزات انجام دَئی تا اوشانیَ گول بزنه، کی اُ واشی جانور نیشانَ قُبیل بُکوده بید و اونِ مجسمه یَ پرستش کوديدی. اوشان هر دو تا، زنده زنده، آتشِ درياچه درون کی گوگردِ امرا سوجه، تَوَده بُبوستید.


ولی ترسوئان و بی ايمانان و فاسدان و آدم کوشان و زناکاران و جادوگران و بُت پرستان و تمانِ دوروغگوئان اوشان همتانِ نصیب، وَل بیگیفته دریاچه، آتش و گوگردِ امرا ایسه. اَن دوّمتا مرگِ.»


سگان و جادوگران و زیناکاران و آدم کوشان و بُت پرستان و تمانِ اوشان کی دوروغَ دوست دَریدی و اونَ انجام دیئیدی، شارِ بيرون مانيدی.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan