Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




افسسیان 2:3 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

3 امان همتانَم زماتی اَشانِ میان اَمی جسمِ هوا و هوسِ درون زیندگی کودیم، و اَمی جسمِ فیکران و خواسته ئانَ بجا آوردیم؛ و بقیه آدمانِ مانستن، بنا به اَمی ذات به خُدا غضب محکوم بُبوستیم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Gilaki New Testament

3 اَمأنٚم همٚتأن اوشأنٚ مأنستَن بیم. اَمی زٚندیگی رأ روش، اَمی نأجورٚ خُلق و خویَ نیشأن دٚئی. اَمأن، اَمی نفسٚ خأسته‌یأن و کثیفٚ فیکرأنٚ جَا اسیر بیم و هرتأ نأجورٚ کأری کودیم. اَمأن هه شورشی خُلق و خو اَمرأ بودونیأ بأمؤییم و هطویم البأقی آدمأنٚ مأنستَن خودا خشم و غیظٚ جیر ایسأبیم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

3 امرام همه ته یک زمون ایشون مئن امئه جسم هوا و هوس مئن زیندگی گودیم، و امئه جسم خواسته ئان و فیکرونه بجا أردیم، و بقیه آدمون مورسون، بنا بر امئه ذات، خدا غضبه محکومابویم.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




افسسیان 2:3
54 Iomraidhean Croise  

ولی اَ دُنیا دیل ناگرانیان و مال دُنیا زرق و برق و دیگر چیانِ هَوَس اَشان دیل درون نیشینه و خُدا کلامَ خفه کونه و بار ناوره.


اَ زاکان نه جسم جا بدُنیا باموئید، و نه خونِ جا و نه جه آدمی خواسته، بلکی خُدا جا بدُنیا باموئید.


شُمان شیمی پئر، ابلیس شینید و خوائیدی شیمی پئر خواسته ئانَ انجام بَدید. اون جه آغاز قاتل بو و حئیقت مرا کاری ناشتی، چونکی هی حئیقتی اونِ درون دیئنه. هر وقت دوروغ گه، خو ذاتِ جا گه؛ چونکی دوروغگوئه و تمانِ دوروغگوئانِ پئره.


خُدا، جه قدیم نَسلان غیریهودیان ملّت‌َ، همتانَ ولا کود کی هرتا خوشان رائانَ بیشید،


پس خُدائم اَشانَ، خوشانِ دیل هوا و هَوسانِ درون ناپاکی مرا وِلا کود، تا خوشانِ میان خوشانِ تَنَ بی حُرمت بُکونید،


دُرُست هُطوکی شُمان زماتی نسبت به خُدا نافرمانی کودیدی، ولی هسّا یهودیان نافرمانی واسی مورد رحمت خُدا قرار بیگیفتید،


بلکی عیسی مسیحِ خُداوندِ شخصیتَ، ایتا رخت مانستن دُکونیدی و جسمِ هوا و هوسِ واسی تدارُک نیدینیدی تا اونِ خواسته ئانَ بجا باورید.


چون وقتی غیر یهودیان کی شریعت ناریدی، بنا به غریزه، شریعتِ اعمالَ بجا آوریدی، اوشان با اَنکی شریعت نارید، خوشان خوشانِ شریعت ایسید.


چون اَگه اُ موقع کی خُدا امرا دُشمند بیم و اونِ پسرِ مَردنِ خاطری، خُدا مرا آشتی بدَه بُبوستیم، چنقد ویشتر الان کی اونِ مرا آشتی درون ایسائیم، بواسطه اونِ زیندگی نجات خوائیم گیفتن.


پس جه اویا کی هَسّا امان، اونِ خونِ خاطری صالح بحساب باموئیم، چنقد ویشتر بواسطه اون، خُدا غَضبِ جا نجات یابیم.


پس وَئنلانید گناه شیمی تنِ درون کی از بین شه حُکم بُکونه، تا اونِ خواسته ئانِ جا اطاعت بُکونید.


چون دانَم کی می درون، یعنی می جسمِ درون، هی خُبی نَنه. چونکی خوائم اونچیَ کی دُرُستِ بُکونم، ولی نتانم اونَ انجام بِدَم.


چی شه گُفتن اَگه خُدا با اَنکی خوائه خو غَضّب نیشان بدِه و خو قوتِ بشناسانه، ظرفانی کی اوشان سر غَضّب بُکوده یَ کی هلاکت ره حاضیر بُبوستید صبر زیاد اَمرا تحمل بُکونه،


چونکی، کی تَره ایجور دیگه دینه؟ چی دَری کی تَره ببخشه نُبوسته بی؟ پس اَگه تَره ببخشه بُبوسته، چره اُجور گُلاز کونی که اِنگار اَطو نیئه؟


پس اَی عزیزان، هسّا کی امان اَ واده‌ ئانَ دَریمی، بائید اَمرا جه هر ناپاکیِ جسم و روح پاکَ کونیم و خُدا ترس مَرا، مقدّس بوستنَ به کمال فاراسانیم.


ولی مقدّس بینیویشته ئان اعلام بُکود کی همتان گُناه درون اسیرید، تا اُ واده کی ایمان راهِ جا به عیسی مسیح ایسه، اوشانیَ کی ایمان باوردیدَ، فَدَه بِبه.


و زماتی اوشانِ درون زیندگی کودن دیبید، اُ موقع کی اَ دُنیا رائانِ درون و هوا قدرتِ رئیس، یعنی ابلیسِ جا اطاعت کودید، هو روحِ جا کی هَسا ئَم نافرمانی زاکانِ درون عمل کونه.


تا شیمی قدیم زیندگی رَوِش، یعنی اُ قدیم آدمَ، کی بواسطه ی فَریبنده خواسته ئان، فاسد بو، تنِ جا بیرون باوَرید.


شُمانم زماتی خُدا مرا غریبه بید، و شیمی فکر درون اونِ دُشمن بید، و اَن شیمی شُرورانه کارانِ درون معلوم بوستی،


ولی، اَی براران، امان نخوائیم اُ ایماندارانِ باره کی بَمردید، بی خبر بیبید نَبه کی دیگر مردومانِ مانستن کی اُمید ناریدی، ماتم بگیرید.


پس الباقی مانستن، امرا بخواب نزَنیم، بلکی بیدار و هوشیار بیبیم.


ولی اوشانی کی پولدار بوستنِ ناجیَ دَریدی، وسوسه درون و تله درون دَکَفیدی و خَیلی بیخودی خواسته ئان درون دَکَفیدی کی ضرر فاراسانیدی، کی مردومَ نابودی و هلاکتِ سمت فاکشه.


چونکی اَمانم ایی زمات نادان بیم، نافرمان و گُمراه بیم، همه جور هوا و هوس و خوشی ئانِ نوکر بیم، حسودی و کینه درون زیندگی کودیم. مردوم اَمی جا خفت داشتید و امان همدیگرِ جا.


اُ زاکانِ مانستن کی فرمانبرید، دِه اُ هوا و هوسانِ مانستن نیبید کی نادانی دورانِ درون دَشتید.


اوشانِ چومان زِنا جا پُره کی گنا کودنِ جا سیرا نیبه. اوشان جوانانیَ کی سُست ایسید به دام تَوَدیدی. اوشانِ دیلان طمعِ درون ماهره! لعنتِ زاکانید!


چونکی بلندِ صدا امرا گبانی زنیدی کی غرور و نفهمی جا پُره و خوشانِ هوا و هوسانِ امرا، اوشانیَ کی سختی مَرا، تازه بدِ آدمانِ چنگِ جا جیویشته بید، به دام تَوَدیدی.


چون هر چی کی دُنيا درون دَره، يعنی جسمِ هوا و هوسان، چومِ هوا و هوسان و زیندگی غرور پئر جا نیئه، بلكی دُنیا جا ایسه.


با اَن همه، ایتا تازه حكم ایسه کی شمرأ نیویسَم كی اونِ حئیقت، هم اونِ درون و هم شیمی درون آشکارِ، چون تارکی گُذره و حئیقتی نور هه الانم فتاوستن دَره.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan