Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم تیموتائوس 3:2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

2 چونکی مردوم، خود پَرست، پول پَرست، مغرور، متکبر، فَحاش، پئر و مار جُلو نا فرمان، ناشُکر، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

Gilaki New Testament

2 چونکی مردومأن اَطو بوبوستده: خودخأه، پولدوس، هر کی فقد خؤرَه قوبیل دأره، مغرور، بد دٚهٚن، خو پئر و مأرٚ جَا فرمأن نٚبٚره و شوکرگوزأری نوکونه، هیچی‌یَ موقدس نأنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

2 چونکی مردوم خودپرست، پولپرست، مغرور، متکبر، فحاش، نافرمؤنبر نسبت به خوشؤن پئر و مأر، ناشکر، ناپاک،

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم تیموتائوس 3:2
43 Iomraidhean Croise  

ده اونِ واجب نیه کی خو پئرِ احترامَ بدَره. شُمان هَطو شیمی سُنّت واسی، خُدا کلام نیده بو بیگیفتید.


پس مردومِ بگفت: «واخُب بیبید و شمرأ حرص و طمع جا دور بدَرید، چونکی آدمی زندگی، به اونِ زیادی مال و منال داشتن نیه.»


فَریسی فرقه عالمان کی پول دوست بید، تمانِ اَ گبان ایشتاوَستن مرا، عیسیَ رَخشنَ گیفتید.


ولی شُمان، شیمی دُشمندان محبت بُکونید، خُبی بُکونید، و بی اونکی بدانید شمرأ واگردانیدی، دَس قرض فادید، چونکی شیمی پاداش پیله یه و خُدای متعالِ زاکان خوائید بوستن، چونکی خُدا ناشُکران و شرورانِ مرا مهربانه.


چونکی، چن وقت پیش، ایتا مردای تئوداس نام ویریشت کی خوره ادعا کودی کسی ایسه و حدود چارصد نفرَ خو دور جمَ کوده بو. ولی اونَ بُکوشتید و تمانِ اونِ دُمباله روئان پخشَ بوستید.


اُ خالانِ واسی گُلاز نُکون. اَگه اَطو کونی، تی یادِ جا نَبر کی تو نیئی کی بَنّه یَ دَری، بلکی بَنه تَره دَره.


و اون همتانِ خاطری بَمرد تا اوشان دِه خوشان واسی زیندگی نُکونید، بلکی اونِ ره زیندگی بُکونید کی اوشانِ واسی بَمرد و زنده بُبوست.


اوشان همتان، خوشانِ منفعت دُمبالید، نه عيسی مسيح.


پس، اوچیَ کی شیمی وجودِ درون زمینی ایسه، بُکوشید؛ یعنی بی‌ عفتی، ناپاکی، هوا و هوس، بدِ خواسته ئان، و طمع کی هو بُت‌پرستی ایسه.


اون، هرچیِ امرا کی خُدا دوخواده به یا پرستش به، مخالفت کونه و خورَه اوشانِ جا بُجورتر دانه، اوجورکی خُدا معبدِ درون نیشینه و اعلام کونه کی خودش خُدا ایسه.


هیمِنائوس و اسکندر هه دسته جا ایسید، کی اوشانَ شیطانِ دس واسپاردم تا یاد بیگیرید کی کُفر نیگید.


و دانیم کی شریعت، صالح آدمانِ ره نیه بلکی اوشانِ ره کی قانونَ ایشکنیدی و نافرمانان ره، بی دینان و گُناهکارانِ ره، اوشان ره کی مقدّس نیئید و اوشان ره کی کُفر گیدی، اوشانِ ره کی خوشانِ پئر و مارَ کوشیدی، قاتلانِ ره،


نه عرق خور، نه زورگو بلکی آرام بِبه، نه جنگی، نه پولدوست.


چونکی پول دوستی هر رَقَم بَدی، ریشه ایسه. و هه پولِ حرصِ واسی ایسه کی بعضیان ایمانِ جا دورَ بیدی، و خوشانَ خَیلی دَردانِ گرفتار بکودیدی.


اون، غرورِ جا باد بُکوده و هیچی نفهمه. اجور آدمی کلمات سر جنگ و جدال و دعوا مرافه دَره کی اونِ جا حسادت، اختلاف، توهین و بَد گُمانی،


خیانتکار، بی ملاحظه، غرور جا باد بُکوده، کی عیاشیَ خُدا جا ویشتر دوست دَریدی،


اَگه شُمان راس راستی شاهانه شریعتَ مطابق مقدّس بینیویشته بجا باورید کی گه: تی هَمساده یَ هُطو تی جانِ مانستن دوست بدَر،» خُبِ کار کونیدی.


اَجور کی معلومه شُمان، شیمی غرور ره افتخار کونیدی. تمان اَجور افتخار کودنان بَدِ.


ولی خُدا ویشتر فیض بخشِه. اَنه واسی گه: «خُدا اوشانِ جُلُو کی مغرورید ایسه، ولی فروتنانَ فیض بخشه.»


هُطوئم شُمان اَی جوانان، ریش سفیدانِ جا اطاعت بُکونید. شُمان همتان شیمی رفتار درون همدیگر امرا، فروتنیَ دُکونید، چونکی، «خُدا مغرورانِ جُلُو ایسه، ولی فروتنانَ فیض دئه.»


اللخصوص اوشانیَ کی خوشانِ فاسدِ هوا و هوسِ خواسته ئانِ دُمبالید و اقتدارَ کوچک ایشماریدی. اَشان اوجور سَرکش و مَغرورید کی، جه اَنکی آسمانی پیله ترانَ کُفر بیگید ترسی ناریدی؛


ولی اوشان، حیوانَ مانیدی کی شعور ناره کی خوشانِ غریزه امرا رفتار کونیدی و به دُنیا باموئید تا تله درون دَکَفید و هلاکَ بید و اُ چیانی کی فهمستن نتانیدی کُفر گیدی و خوشانِ فسادِ درون هلاک خوائید بوستن،


چونکی بلندِ صدا امرا گبانی زنیدی کی غرور و نفهمی جا پُره و خوشانِ هوا و هوسانِ امرا، اوشانیَ کی سختی مَرا، تازه بدِ آدمانِ چنگِ جا جیویشته بید، به دام تَوَدیدی.


و خوشانِ طمعِ راه درون، دوروغِ گبانِ مَرا، شمرأ غارت کونیدی. اَشانِ محکوم بوستن کی پیشتر تعیین بُبوسته، بیکار نینیشته و اوشانِ نابودی نُخوفته!


اَشان غُرغُر کونیدی و دائم ایراد گیریدی و خوشانِ گناه آلودِ خواسته ئانِ دمبال ایسید؛ اوشان مغرورانه گبان خوشانِ زوان سر آوریدی و خوشانِ منفعت ره، مردوم میان فرق نیئیدی.


بازین بيدِم ایتا واشی جانور دريا جا بيرون اَمون دَره. دَه تا شاخ و هَفتا کله داشتی، دَه تا تاج اونِ شاخائان سر نَئه بو؛ و اونِ هرتا کله رو ایتا کُفرآمیزِ نام بينیويشته بُبوسته بو.


و خوشانِ دَردان و زخمانِ واسی آسمانِ خُدایَ لعنت کودیدی. اوشان خوشانِ کارئان جا توبه نُکودید.


و پیله تگرگی کی هرتا دور و بَرِ پنجاه کيلو، وَزن داشتی آسمانِ جا آدمانِ سر بوارست؛ آدمان خُدایَ تگرگِ بَلا واسی لعنت بکودید، چونکی اَ بَلا خَیلی سخت بو.


مردوم، گرما شدتِ جا بُسوختید و خُدا نامَ کی اَ بَلائانِ قدرتَ دَره، لعنت بکودید. اوشان توبه نُکودید و اونَ جلال نَدَئید.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan