9 “क्हि खाब जा?” बिसि बोअजइ ङ्योएमा रूथइ बिइ, “ङ क्हिए केब्स्यो रूथ ग। क्हिए नेंबै क्वे ह्रोंसए केब्स्योए फिर नेंमिंन्, तलेबिस्याँ ङए दु:ख सुखर ल्होमिंल् त्हुबै म्हि क्हिन् ग।”
तलेबिस्याँ ह्रोंसन् थेब् प्हैंबै म्हिमैं परमेश्वरजी च्योंब लवाब्मुँ, दिलेया ह्रोंसन् च्योंने तसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी थेब लमिंब्मुँ।”
च ताँ थेसि नाओमीइ ह्रोंसए चोंने बिइ, “याहवेहजी च म्हिलाइ आशिक पिंरिगे! याहवेहजी सोगोंमैं नेरो सियाब्मैंए फिर ल्हयो खमिंइ!” धबै नाओमीइ चने बिइ, “च ङ्योए नातो न्होंर्बै म्हिन् ग। ङ्योए फिर दु:ख तमा ङ्योलाइ ल्होल् त्हुबै म्हिमैं न्होंर च घ्रि ग।”
बोहजइ बिइ, “याहवेहजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे। क्हि ढुक्का तद्, क्हिइ स्युमिलाइ लबै म्हाँया भन्दा चु ताँ थेब् मुँ, तलेबिस्याँ प्लब, ङ्हाँब फ्रेंसिमैं खाबने या क्हि आल्हैदि।
क्हिए दु:ख सुखर ल्होमिंल् त्हुबै म्हि ङ ग बिब क्ह्रोंसेन ग, दिलेया अझै ङ भन्दा चेंदोंर्बै नातो फेबै म्हि घ्रि मुँ। चइ क्हेमैंए दु:ख सुखर ल्होमिंल् त्हुम्।
म्हुँइँस आधार बोअज न्हरुइले छोरमा ह्रोंसए प्हले ङाँर च्हमिरि घ्रि रोरिब् चइ म्रोंइ।
छतसि चु चिबनाँब्मैंए ओंसों च म्रों क्हिइ किंरिगे बिब ङए सैं मुँ। तलेबिस्याँ चेंदोंर्बै नातो न्होंर्बै हगवाल क्हि ग। क्हिइ आकिं बिस्याँ ङन् किंम्, तलेबिस्याँ ङै या नातो न्होंर्बै म्हिन् ग।” छबिमा चइ “अँ अँ ङन् किंम्,” बिइ।
चु ताँ थेसि च चेंदोंर्बै नातो फेबै म्हिइ बिइ, “चु क्ल्ह्यो ङ आकिं, क्हिन् किंन्। ङ चेंदोंर्बै हगवाल मुँनबिलेया चु क्ल्ह्यो किंबै हग ङइ क्हिलाइन पिंस्यो, तलेबिस्याँ चु क्ल्ह्यो किंइबिस्याँ लिउँइँ ङइ योंल् त्हुबै सै न्होर आयों उ बिसि ङ ङ्हिंइमुँ।”