10 बोहजइ बिइ, “याहवेहजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे। क्हि ढुक्का तद्, क्हिइ स्युमिलाइ लबै म्हाँया भन्दा चु ताँ थेब् मुँ, तलेबिस्याँ प्लब, ङ्हाँब फ्रेंसिमैं खाबने या क्हि आल्हैदि।
छले ह्यामा क्यु खादुए रेर च म्हि रारिब् म्रोंसि लाबानइ बिइ, “ओ याहवेहए आशिक योंबै म्हि, धिं न्होंर खो। तले बैरु रारिल? ङइ क्हिए टिबै क्ल्ह्यो नेरो सलुमैंए क्ल्ह्यो लथेंइमुँ।”
झाइले घ्याँर प्ररिमा नाओमीइ ह्रोंसए चोंमैंने बिइ, “क्हेमैं ह्रों-ह्रोंसए माइत धिंर एह्याद्, धै ह्रोंसए आमाने टिद्! सियाबै ङए च्हमैं नेरो ङए फिर क्हेमैंइ म्हाँया लब् धोंलेन् क्हेमैंए फिरै या याहवेहजी म्हाँया लरिगे।
बोअजइ बिइ, “ह्रोंसए प्युँ सियासे या स्युमिलाइ म्हाँया लसि ह्रोंसए ह्युल, ह्रोंसए आबा-आमा वाथेंसि खाबै ङो आसेबै आगुए ह्युलर स्युमिने प्रे खब् ग बिबै ताँ ङइ थेइ।
च ताँ थेसि नाओमीइ ह्रोंसए चोंने बिइ, “याहवेहजी च म्हिलाइ आशिक पिंरिगे! याहवेहजी सोगोंमैं नेरो सियाब्मैंए फिर ल्हयो खमिंइ!” धबै नाओमीइ चने बिइ, “च ङ्योए नातो न्होंर्बै म्हिन् ग। ङ्योए फिर दु:ख तमा ङ्योलाइ ल्होल् त्हुबै म्हिमैं न्होंर च घ्रि ग।”
च्हमा बोअजै या बेथलेहेम सहरउँइँले म्रोंर फेनेइ। बोअजइ जौ खैंब्मैंने “याहवेह क्हेमैंने प्रे तरिगे!” बिमा चमैंज्यै या बिइ, “याहवेहजी क्हिए फिर आशिक पिंरिगे!”
“क्हि खाब जा?” बिसि बोअजइ ङ्योएमा रूथइ बिइ, “ङ क्हिए केब्स्यो रूथ ग। क्हिए नेंबै क्वे ह्रोंसए केब्स्योए फिर नेंमिंन्, तलेबिस्याँ ङए दु:ख सुखर ल्होमिंल् त्हुबै म्हि क्हिन् ग।”