13 चमैं थेब् तन् समा क्हेमैंइ पैंल् खाँम्मा? ब्ह्या आलल्ले टिम्मा? छ तलन् आखाँ ङए च्हमिमैं। क्हेमैंए फिर ङइ बेल्ले न्हुँ लइमुँ, दिलेया ङइ तोइ लमिंल् आखाँ। तलेबिस्याँ याहवेहए ङए बिरोधर मुँ।”
छतमा यहूदाइ ह्रोंसए च्हों तामारने बिइ, “ङए च्ह शेलह थेब् आतन् समा म्हरेस्योन् तसि क्हिए आबाए धिंर टिद्।” तलेबिस्याँ शेलह या चए आघेंमैं धोंलेन् सियाम् उ बिसि च ङ्हिंल। छतसि तामार ह्रोंसए आबाए धिंर ह्यासि टिइ।
तलेबिस्याँ त्हिंयाँ म्हुँइँस क्हिजी ङलाइ थेबै दण्ड पिंइ। छतसि ख्वालबै त्हेर्बै त्हिंयाँइ ख्रोंब् धोंले ङए ज्युर्बै भों खाँयाल। तिस्याँदे मैंन्
तलेबिस्याँ क्हिए योइ प्रिंबै मे ङए ज्युर क्योयाइमुँ, धै ङ बेल्ले नइमुँ।
छतसि ङए च्हमिमैं, क्हेमैं ह्रोंसए माइतउँइँ एह्याद्, तलेबिस्याँ क्हमैंए ल्हागिर ङइ ब्हया लसि च्हमैं फिब्गो बिलेया ङ माँब तयाइमुँ। प्हसे योंबै आशा लसि तिंयाँ म्हुँइँसर्न ब्ह्या लसि च्हमैं फिलै या
चु ताँ थेसि चमैं धबै बेल्ले क्रोइ। धै स्युमिलाइ म्वें लसि ओर्पा माइत धिंउँइँ एह्याइ। रूथ बिस्याँ स्युमिनेन् टिइ।
ङ छुइले ह्यामा ङने तोन्दोरि मुँल, तोगो ङने तोइ आरे, याहवेहजी ङलाइ क्होत्तेन् एभइ। छतसि क्हेमैंइ ङने नाओमी आबिद्। याहवेह ङए बिरोदर मुँ, तान् भन्दा थेबै परमेश्वरजी ङए फिर थेबै दु:ख तल् पिंइमुँ।”