11 छबिमा नाओमीइ बिइ, “ओ ङए च्हमिमैं, क्हेमैं ङने तले ह्याब? क्हेमैं एयाद्; क्हेमैंए ल्हागिर ङइ धबै च्हमैं फिल् खाँम्मा? आखाँ!
छतमा यहूदाइ ह्रोंसए च्हों तामारने बिइ, “ङए च्ह शेलह थेब् आतन् समा म्हरेस्योन् तसि क्हिए आबाए धिंर टिद्।” तलेबिस्याँ शेलह या चए आघेंमैं धोंलेन् सियाम् उ बिसि च ङ्हिंल। छतसि तामार ह्रोंसए आबाए धिंर ह्यासि टिइ।
दिलेया च्होंउँइँले खबै प्हसे ह्रोंसल आतब् सेसि चों ङाँर ह्यामा ओनानइ आघेंलै या प्हसे आतरिगे बिसि प्लु सर भ्योंवामल।
धै चोंमैंइ नाओमीने बिइ, “ङि या क्हिने बालुन् क्हिए म्हिमैं ङाँर ह्याम्।”
छतसि ङए च्हमिमैं, क्हेमैं ह्रोंसए माइतउँइँ एह्याद्, तलेबिस्याँ क्हमैंए ल्हागिर ङइ ब्हया लसि च्हमैं फिब्गो बिलेया ङ माँब तयाइमुँ। प्हसे योंबै आशा लसि तिंयाँ म्हुँइँसर्न ब्ह्या लसि च्हमैं फिलै या