11 च मुसाराए मिं “बेल्ले काँब ग”। छतसि क्यु सोंबाँर्बै तिबाँ बेल्ले काँब तबइले ल्हें म्हिमैं च क्यु थुँसि सियाइ।
झाइले मारा बिबै क्ल्ह्योर त्होंखबै लिउँइँ चमैंइ मारार्बै क्यु थुँल् आखाँ, तलेबिस्याँ चर्बै क्यु काँब मुँल। (छतसि चए मिं मारा (काँब) तइ।
दिलेया लिउँइँ च च्हमिरि काँ धोंले काँब, नेरो धार ङ्हिं मुँबै छ्यारबै सेलाँ धों तम्।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।
चए म्येइ मुर्बै सारा सोंबाँर तिबाँ सोर्दिसि पृथ्बीर भ्योंवाइ। कोलो फिबै तोंदोंन् क्ल्ह्योंवाब् बिसि च अजिङ्गर कोलो फिबि छेबै च्हमिरिए उँइँर रारिल।
ओंसोंबै स्वर्गदूतइ थुतुरु ह्रामा को कोंबै तिस्यु नेरो मि पृथ्बीर युइ। पृथ्बीए भाग सोंबाँर्बै तिबाँ, सिं धुँए भाग सोंबाँर्बै तिबाँ, झाइले पृथ्बीर मुँबै ताँन् सिं धुँमैं नेरो प्याँ पिंमैं ताँन् ख्रोंवाइ।
धै म्हिमैं सोंबाँर तिबाँलाइ सैबर च स्वर्गदूत प्लि पिवाइ। परमेश्वरजी चमैंलाइ चु बर्ष, चु म्हैंन, चु त्हिंइ नेरो चु त्हेए ल्हागिर्न ओंसों ओंनोंन् तयार लथेंल।
च दुःख सोंउँइँले, अथवा चमैंए सुँउँइँले त्होंबै मि, मिखु नेरो आछ्याँबै थाँ नाँबै सैउँइँले सोंबाँर्बै तिबाँ म्हिमैं सैवाइ।
नाओमीइ चमैंने बिइ, “अँ ङ नाओमीन् ग, दिलेया क्हेमैंइ ङने नाओमी आबिद्; ङलाइ मारा बिद्, तलेबिस्याँ ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरजी ङए छ्ह बेल्ले काँब लइमुँ।