11 ङ युनन् युम्। क्हेमैंइ ट्होसि योंल् त्हुबै इनाम खाबज्यै क्हेमैंउँइँले प्हेंइ बोल् आखाँरिगे बिसि क्हेमैंइ तो ताँर बिश्वास लइमुँ, च ताँर्न अझै छेनाले बिश्वास लद्।
खेलर भाग किंबै म्हिमैं तोन्दोंरि सैर ह्रोंसए ज्यु तार झोंम्। चमैं नास तयाबै पुरस्कार योंबै ल्हागिर छ लम्, दिलेया ङ्यो खोंयोंइ नास आतबै पुरस्कार योंबै ल्हागिर छ लम्।
क्हेमैं सैदिल् खाँब्मैं ग बिब ताँन् म्हिमैंइ सेरिगे। प्रभु युनन् युमुँ,
छलेन खेल् क्ल्योंबरे भाग किंबै म्हिइ खेलर्बै नियम अनुसार आक्ल्योंस्याँ चइ खेलर भाग किंलै या पुरूस्कार योंल् आखाँ।
छले ङइ लबै केमैं खीए उँइँर ठिक ठर्दिबइले खीजी ङए ल्हागिर थेबै क्रेगि थेंइमुँ। छेनाले निसाफ लबै प्रभुजी च त्हिंइर च क्रेगि ङलाइ पिंब्मुँ - ङलाइ मत्त्रे आङिं, दिलेया प्रभुलाइ म्हाँया लसि खी युबै त्हिंइए घ्याँ ङ्ह्योरिब्मैं ताँनलाइ खीजी च क्रेगि पिंब्मुँ।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ सजैं आपिंरिगे बिसि खाबज्यै या घ्रिइ घ्रिए बारेर ताँ आलद्। निसाफ लबै परमेश्वर म्राग्याँर्न मुँ।
चु कितब खेमिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, झाइले चु कितबर्बै ताँ थेसि चर बिब् धोंले छ्ह थोब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चु ताँन् ताँमैं तबै त्हे चेंदोन् खसिन् मुँ।
प्रभु येशूजी बिइ, “थेद्, क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ ह्यो धोंले युब्मुँ। छतसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिबै म्हि ङ्हो सब् ग। ह्रोंस क्लुना तसि म्हिमैंए उँइँर फा पिन् आतरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ह्रोंसनेन् साँथेंम्।”
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
दुष्टइ ग्याल्स लबै क्ल्ह्योर क्हि टिइमुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया दुष्ट टिबै क्ल्ह्योर ङए बारेर भर लल् खाँबै ग्वाइ पिंबै एण्टिपासलाइ म्हिमैंइ सैवानाबिलेया क्हिइ ङए फिर बिश्वास लब आपिइमुँ।
तो तलेया ङ आयुन् समा क्हेमैंइ तो ताँर बिश्वास लइमुँ, च ताँर्न अझै छेनाले बिश्वास लरिद्।
“थेद्! म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों पिंबर ङ युनन् युब्मुँ बिसि,” येशूजी बिइमुँ।
चु ताँन् ताँए ग्वाइ पिंबै प्रभु येशूजी “क्ह्रोंसेंन, ङ युनन् युसिन् मुँ,” बिइमुँ। आमेन! ओ प्रभु येशू, युनन् यु!
“थेद्! ङ युनन् युब्मुँ बिसि,” येशूजी बिइमुँ। “चु कितबर प्ह्रिबै ‘लिउँइँ तखम्’ बिबै ताँ ङिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
छतसि क्हेमैंइ तो लोइ, तो थेइ, च ताँ मैंन्। च ताँइ बिब् धोंले के लसि पाप लबउँइँले सैं एद्। क्हि न्ह क्रों मि क्रों आतइबिस्याँ ह्यो खब् धोंले क्हेमैंइ था आसेल्ले ङ युब्मुँ।
छ लरिमा च ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ राजगद्दिर क्हुँबै खोंयोंइ या तरिबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योम्, झाइले खेंमैंइ कुबै मुकुट राजगद्दिए उँइँर थेंसि छ बिरिम्,
च राजगद्दिए कारग्यु ङ्हिस्यु से प्लि ठिमैं मुँल। च ठिमैंए फिर क्हुँबै ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ माराए मुकुट कुसि फोस्रे ब्योंबै क्वें खिल।