9 “चलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि च च्हमिरिने ल्हैदिसि सयल लबै पृथ्बीर्बै म्रुँमैं क्रोब-म्होब तसि थेबै शोक तब्मुँ।
चर ह्यासि माइ ङ्ह्योमा सदोम, गमोरा नेरो ब्याँसिर्बै ताँन् क्ल्ह्योमैं म्रोंइ। च क्ल्ह्योउँइँले भट्टिर्बै मिखु धोंब कैंडो खरिब् म्रोंइ।
छले पापिमैंइ दण्ड योंब् म्रोंसि ठिक के लब्मैं सैं तोंब्मुँ; धै दुष्ट म्हिमैंए कोर चमैंइ प्हले ख्रुब्मुँ।
दिलेया ट्च्यु बर्ष न्होंर्बै म्हरेस्योमैंए मिं सेवा लमिंबर आप्ह्रिद्, तलेबिस्याँ चमैं ब्ह्या लदा ङ्हाँसि ख्रीष्टउँइँले ह्रेंगो तयाम्, धै ब्ह्या लबै सैं लम्।
चमैंए सजैं पिंबै मिए मिखु खोंयोंइन कैंडो ह्यारिब्मुँ। च खेदो नेरो चए कुलाइ पूजा लब्मैं, धै चए मिंए छाप झोंल् ङिंब्मैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस सजैं योंसि खोंयोंइ छिं ङ्हाँल् योंरिब् आरे।”
पृथ्बीर्बै ताँन् म्रुँमैं च फ्यालुस्योने टिइमुँ। धै ह्युलर्बै म्हिमैं या च फ्यालुस्योनेन् ब्यभिचार लसि प्हा थुँब् धोंले म्हेरइमुँ।”
च सहरलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि कै तेसि बिइ, ‘च धों तबै थेबै सहर अरू खाबै आरेल!’
(ओ स्वर्ग, च सहर थुँयाब् म्रोंसि सैं तोंन्! ओ परमेश्वरए म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैं क्हेमैं ताँन् सैं तोंन्। तलेबिस्याँ च सहरइ क्हेमैं बेल्ले दुःख पिंल, छतसि परमेश्वरजी चलाइ नास लवाइ।)
च च्हमिरिने ल्हैदिबै ताँन् ह्रेंर्बै म्हिमैं प्हाइ धोंले म्हेरइमुँ। पृथ्बीर्बै म्रुँमैं या च च्हमिरिने ल्हैदिइमुँ। च फ्यालुस्योइ तो लदा ङ्हाँमुँ चन् लप्रइमुँ, धै छों लब्मैं चने क्ह्रिसि प्लइमुँ।”
चइ खैले सयल लसि सुख योंल, छलेन् चए फिर दुःख नेरो शोक तल् पिंन्। तलेबिस्याँ ‘ङ चुर म्रुँस्यो तसि टिइमुँ। म्हरेस्योलाइ धोंले ङलाइ शोक तरिब् आरे, ङ क्रोब-म्होब खोंयोंइ लल् त्हुरिब् आरे!’ बिसि चइ मैंम्।
धबै चमैंइ थेबै कैले बिइ, “परमेश्वरए मिं थेब तरिगे! च थेबै सहर ख्रोंसि खबै मिखु खोंयोंन् बिलै कैंडो ह्यारिब्मुँ।”
छतसि ङइ च च्हमिरिलाइ नल् लब्मुँ, झाइले चने ब्यभिचार लब्मैंलाज्यै या थेबै दुःख पिंब्मुँ। चमैंइ चने लबै पापउँइँले सैं आएइबिस्याँ ङइ चमैंलाइ तोगोंन् थेबै दुःख पिंब्मुँ।