8 झाइले चमैंए सिनुमैं खेंमैंए प्रभुलाइ क्रूसर सैबै थेबै सहरए घ्याँर तब्मुँ। (च सहरलाइ अहानर सदोम सहर नेरो मिश्र ह्युल बिम्।)
सदोमर्बै म्हिमैं दुष्टमैं मुँल। चमैंइ याहवेहजी आखोबै पाप केमैं लमल।
झाइले याहवेहजी सदोम नेरो गमोराए फिर मुउँइँले मि नेरो बारुद कुल्मिंइ।
“ङ याहवेह क्हेमैंए परमेश्वर ग, क्हेमैं केब्छैंमैं तसि टिबै मिश्र ह्युलउँइँले ङइन तेसि पखइ।
झाइले याहवेहजी बिइ, “मिश्रर मुँबै ङए म्हिमैंइ योंबै दुःख ङइ म्रोंइमुँ। धै के ल्हैदिबै चिब्मैंइ दुःख पिंमा चमैंइ ग्वार ह्रिबै या ङइ थेइमुँ। चमैंइ दुःख योंब ङइ सेइमुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, लिउँइँ परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर स्योंम्बै पाप लबै सदोमथेंमैं नेरो गमोराथेंमैंइ भन्दा च सहरर्बै म्हिमैंइ ल्हें सजैं योंब्मुँ।”
छतमा च सर क्हुरियाइ, धै “ओ शाऊल, शाऊल, क्हिइ तले ङ छले ह्रुगुदिरिमुँ?” बिबै कै चइ थेइ।
छलेन येशूज्यै खीए ह्रोंसए कोउँइँले म्हिमैं पापउँइँले फ्रेमिंसि पबित्र लमिंबै ल्हागिर खिइ या सहरए बैरु दु:ख नोइ।
दिलेया चमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लब पिवास्याँ, चमैंए सैं एसि परमेश्वर ङाँर पखल् आखाँ! तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंइ लबै पापइ लमा परमेश्वरए च्हलाइ धबै क्रूसर च्योवामुँ, धै ताँनए उँइँरि खीए आब्रु वाम्।
छलेन परमेश्वरजी स्योंम्बै सदोम नेरो गमोरा बिबै सहरमैं ख्रोंसि मि क्ह्रन् म्हलाइ। छले खीजी बिब् आङिंसि खैच्हिजी लब्मैंए ल्हागिर खीजी चु नमुना उँइँमिंइ।
धै सदोम, गमोरा नेरो चमैंए खागुबै सहरर्बै म्हिमैंलाइ मैंन्। चमैंइ ब्यभिचार लसि आतबै के लइ। छतसि खोंयोंइ आसिबै मिर दण्ड योंसि चमैं नमुना तइमुँ।
धै च तोंदोंन् थेबै सयो ह्याइ, सहरर्बै च्युबाँरि तिबाँ नास तयाइ, धै हजार ङि म्हिमैं सैवाइ। अरू चैबै म्हिमैं बेल्ले ङ्हिंसि “स्वर्गर्बै परमेश्वर बेल्ले थेब मुँन!” बिसि खीए मिं क्वेइ।
सोंरो से आधा त्हिंइ समा चमैंए सिनुमैं ताँन् कुलर्बै म्हिमैंइ, ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंइ, ताँन् क्युइ पोंब्मैंइ नेरो ताँन् ह्रेंर्बै म्हिमैंइ ङ्ह्योरिगे बिसि च सिनुमैंलाइ छगोंर पाल् पिंरिब् आरे।
च अँगुर म्हाबै क्ल्ह्यो सहरए बैरु मुँल। चर बोसि म्हाबै अँगुरउँइँले त्होंबै कोइ सोंप्र किलो मिटर समा प्हानेल धै च को सोंग्रु गैरु मुँल।
झाइले अर्को स्वर्गदूत ओंसोंबै स्वर्गदूतए लिलि ल्हैदिसि बिइ, “नास तयाइ! च बेबिलोन बिबै थेबै सहर नास तयाइ। च सहरर्बै म्हिमैंइ खैले खेंमैंइ ब्यभिचार लमुँ छलेन ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिल।”
च लिउँइँ च थेबै सहर सोंबाँ तयाइ। झाइले ताँन् ह्युलर्बै सहरमैं नास तयाइ। च त्हेर परमेश्वरजी बेबिलोन बिबै थेबै सहरलाइ मैंइ। छतसि खीए बेल्ले थेबै ह्रिसइ प्लिंबै प्हेल बेबिलोनलाइ थुँबर कर ल्हैदिइ।
झाइले च प्हेल ङि छेबै स्वर्गदूत ङि न्होंर्बै घ्रि ङ ङाँर खसि बिइ, “छुइ खो, ङइ क्हिलाइ च मिं चल्दिबै फ्यालुस्योइ खैबै सजैं योंम् बिसि उँइँमिंस्यो। च सहरए कार्ग्युले ल्हें स्योंमैं मुँ।
“क्हिइ म्रोंबै च्हमिरि थेबै सहर ग, चइ पृथ्बीर्बै ताँन् म्रुँए फिर ग्याल्स लम्।”
च च्हमिरिए ङ्होर मिं घ्रि प्ह्रिल। च मिंए अर्थ “थेबै बेबिलोन सहर, अथवा पृथ्बीर्बै आछ्याँबै ब्यभिचार लबै ताँन् फ्यालुस्योमैं नेरो छेरन ङ्हाँबै के लबै ताँन् म्हिए आमा चुन् ग बिब् मुँल।”
चमैं चए थेबै दुःख म्रोंसि ङ्हिंब्मुँ। झाइले चमैं ह्रेंगोन् रासि ‘आमै! आमै! कति थेबै नोक्सान तना! च थेब नेरो भोंबै बेबिलोन सहरइ तिस्यार्न सजैं योंना,’ बिब्मुँ।
च सहरलाइ ख्रोंवाबै मिखु म्रोंसि कै तेसि बिइ, ‘च धों तबै थेबै सहर अरू खाबै आरेल!’
चइ थेबै कै तेसि बिइ, “थुँयाइमुँ! थुँयाइमुँ! बेबिलोन बिबै थेबै सहर थुँयाइमुँ! चर स्यागि म्होंगिमैंइ प्लिंयाइमुँ, आछ्याँबै सैं प्ह्याबै प्ल्हमैंइ प्लिंइमुँ, धै से चल् आतबै नमेमैं नेरो से चल् आतबै खेदोमैं ताँन् चर मुँ।
च लिउँइँ धबै बेल्ले भोंबै स्वर्गदूत घ्रिइ ह्रेंदो धों तबै थेबै युँमा घ्रि छेसि मा ङ्युँइर भ्योंवासि “च थेबै बेबिलोन सहरलाज्यै या छलेन् भ्योंवाब्मुँ,” बिइ। “तारे क्हेमैंइ च धबै म्रोंरिब् आरे।
अगमबक्तामैं नेरो परमेश्वरए म्हिमैं सैवाबै को च सहर तिगोंन् तल, छलेन पृथ्बीर म्हिमैंइ सैवाब्मैंए को या च सहरर्न मुँल।”