6 धै स्वर्ग नेरो चर्बै सैमैं, पृथ्बी नेरो चर्बै सैमैं, मा ङ्युँइ नेरो चर्बै सैमैं बनेब नेरो खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरए मिंरि च स्वर्गदूतइ कसम चसि छ बिइ, “तारे आक्है!
दिलेया अब्रामइ सदोमर्बै म्रुँने बिइ, “स्वर्ग नेरो पृथ्बी बनेबै याहवेह ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए उँइँरि ङइ छले कसम चइमुँ:
तलेबिस्याँ टुगैंर ङ याहवेहजी मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ (समुन्द्र) नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेइ, धै ङिगैंर भों न्हइ। छतसि प्रिबै त्हिंइलाइ याहवेहजी आशिक पिंसि पबित्र लइ।
धै ङइ अब्राहाम, इसहाक नेरो याकूबने बाछा फैसि पिंम् बिबै ह्युलर क्हेमैंलाइ पखब्मुँ, धै च ह्युल क्हेमैंलाइ क्ल्हे तबर पिंब्मुँ। ङन् याहवेह ग।’ बिसि चमैंलाइ बिद्।”
सोगों परमेश्वर ङन् ग। ङ सियाल, दिलेया तारे ङ खोंयोंइ बिलै सोरिम्। काल नेरो म्हि प्ल्हमैं नाँसर्बै साँजु नेरो हग ङने मुँ।
छतसि स्वर्ग नेरो चर मुँब्मैं सैं तोंन्। दिलेया पृथ्बीर नेरो मा ङ्युँइर मुँब्मैंए फिर बिस्याँ थेबै दुःख तब्मुँ, तलेबिस्याँ च स्युर्गु दुष्ट क्हेमैं ङाँर युइमुँ, झाइले चए त्हे च्युगुदे मत्त्रे चैमुँ बिब् सेसि च बेल्ले ह्रिस खइमुँ।”
अर्को स्वर्गदूतइ ह्रोंसने मुँबै प्हेलर्बै ह्रिस मुर युवाइ। झाइले मन्दिरर्बै राजगद्दिउँइँले “तारे खाँयाइ!” बिबै थेबै कैइ थेइ।
खीजी धबै बिइ, “लल् त्हुबै ताँन् केमैं लल् खाँइ! ताँन् भन्दा ओंसोंबै नेरो ताँन् भन्दा लिउँइँबै ङन् ग, तों लबै ङन् ग, तों नुबै या ङन् ग। क्यु पिब्मैंलाइ ङइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मूलउँइँले छलेन् थुँल् पिंब्मुँ।
छ लरिमा च ङ्हिस्युसे प्लि चिब्मैंइ राजगद्दिर क्हुँबै खोंयोंइ या तरिबै परमेश्वरलाइ पद्खु तसि फ्योम्, झाइले खेंमैंइ कुबै मुकुट राजगद्दिए उँइँर थेंसि छ बिरिम्,
“ओ ङिए प्रभु परमेश्वर, क्हि थेबै मान, थेबै मिं नेरो हग योंल् त्हुब मुँ। तलेबिस्याँ ताँन् सै क्हिजीन् बनेब् ग, झाइले क्हिए सैंर मैंब् धोंले च ताँन् सैमैं तसि सो प्ह्याइ।”
चर मुँबै सो प्ह्याबै सै प्लिइ राजगद्दिर क्हुँबै खोंयोंइ या तरिबै परमेश्वरलाइ थेबै मानले भजनमैं प्रिंसि खीए मिंलाइ थेब् लसि धन्यबाद पिंरिम्।
चमैं घ्रि घ्रिलाइ फोस्रे ब्योंबै क्वें पिंसि “म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ सैवाब् धोंलेन्, क्हेमैंए अलि-अङाँमैं नेरो अरू के लबै थुमैंलाज्यै या सैवाब्मुँ। च सैल् त्हुब्मैं ताँन् आसैन् समा अझै तिस्याँदे पैंन्,” बिसि परमेश्वरजी चमैंने बिइ।