10 च्हमा ङइ स्वर्गदूतउँइँले च च्युथिरि काउदए प्हैं किंसि चवाइ। च ङए सुँर खुदु धोंले बेल्ले किगिइ, दिलेया फो न्होंर ह्याबै तोंदोंन् बेल्ले क्युँइ।
ङइ खीए बारेर मैंबै ताँमैं खीजी खोरिगे, तलेबिस्याँ ङ याहवेहर सैं तोंरिम्।
क्हिजी फैबै बाछा ङए लेर बेल्ले लिंब तइमुँ, क्वे खुदु भन्दै या ङए सुँर च बेल्ले लिंइमुँ।
मारा भन्दा याहवेहए ताँमैं म्हैल् त्हुब मुँ, छ्याँबै मारा भन्दा झन ल्हें खीए ताँ म्हैल् त्हुम्; खीए ताँ क्वे खुदु भन्दा खुदुब् मुँ, धै न्हाँज्युउँइँले तेयुबै खुदु भन्दा च बेल्ले लिंब तम्।
छ्याँबै ताँमैं क्वे खुदुए न्हाँज्यु धों तम्, चइ म्हिमैंलाइ भों पिंम्, धै सैं तोंन् लम्।
झाइले कै घ्रिइ ङने बिइ, “क्हिइ ल्हें म्हिमैं, ल्हें ह्रेंमैं, ल्हें क्युइ पोंब्मैं नेरो ल्हें म्रुँमैंए फिर परमेश्वरउँइँले तखम् बिबै ताँमैं धबै बिल् त्हुब्मुँ।”
छतसि ङ स्वर्गदूत ङाँर ह्यासि च च्युथिरि काउदए प्हैं ह्रिमा चइ ङने बिइ, “न, चु किंनु, धै चद्। चुइ क्हिए फो क्युँब्मुँ, दिलेया सुँर खुदु धोंले किगिब्मुँ।”