3 च्ह च्हमिमैं याहवेहजी पिंबै आशिकमैं ग, फो न्होंर्बै प्हसेमैं खीजी पिंबै इनाम ग।
परमेश्वरजी चमैंने आशिक पिंसि बिइ, “प्हारदै रोदै ल्हें तदै ह्याद्। पृथ्बीर प्लिंदै चए फिर क्ल्हे लदै ह्याद्। मा ङ्युँर्बै ताँगमैं, मुर्बै नमेमैं नेरो ह्युलर्बै ताँन् सो प्ह्याबै सैमैं फिर्बै क्ल्हे तद्।”
चमैंइ रिबेकाए फिर आशिक पिंसि बिइ, “ओ ङिए रिं, क्हिल ल्हें ल्हें प्हसेमैं तरिगे धै क्हि ल्हें सन्तानए आमा तरिगे, झाइले क्हिए सन्तानइ खेंमैंने ख्रे लब्मैंए सहरमैं ट्होरिगे।”
एसावइ च्हमिरिमैं नेरो कोलोमैं म्रोंसि “क्हिने बालु मुँब्मैं खाब्मैं जा?” बिमा याकूबइ “परमेश्वरजी क्हिए केब्छैंए फिर दयाम्हाँया लसि पिंबै ङए च्ह-च्हमिमैं ग,” बिइ।
आदम ह्रोंसए प्ह्रेंस्योने बालु तइ, धै हब्बाइ प्हसे नोसि कयिन फिइ, धै बिइ, “याहवेहजी ल्होमिंसि ङइ च्ह घ्रि फिइ।”
‘थेद्, ङइ क्हिलाइ छ्याँब् लमिंसि क्हिए सन्तानमैं ल्हें लमिंब्मुँ। क्हिउँइँलेन् ल्हें ह्रेंमैं लमिंब्मुँ, धै क्हिए च्ह क्वेंमैंन् चु ह्युलए फिर खोंयोंन् बिलैया क्ल्हे तल् पिंब्मुँ,’ बिसि खीजी ङलाइ आशिक पिंइ।”