1 याहवेहजीन् धिं आबनेस्याँ बनेब्मैंए के फाकर्न तम्। याहवेहजीन् सहर आरुँमिंस्याँ रुँब्मैंइ रुँब फाकर्न तम्।
ङए दुःखर ङ याहवेहने ग्वार ह्रिमा खीजी ङने ज्वाफ पिंम्।
कोंमैंउँइँ ङइ मि ङ्ह्योमुँ। ङलाइ ल्होबर खनिउँइँले युम्?
“लु, ङ्यो याहवेहए धिंर ह्याले!” बिसि म्हिमैंइ ङने बिमा ङए सैं तोंइ।
ओ स्वर्गर्बै राजगद्दिर टिबै परमेश्वर, क्हि ङाँइन ङ ङए मि क्वेइमुँ।
“याहवेह ङ्योने बालु आरेस्याँ!” इस्राएलीमैंइ बिरिगे।
याहवेहए फिर भर थेंब्मैं सियोन कों धों तम्, च कोंलाइ खाबज्यै लाल् आखाँ, खोंयोंन् बिलै तरिम्।
याहवेहजी ङिलाइ सियोनर एपखमा ङि म्होंड धोंन् ङ्हाँइ।
ओ परमेश्वर, क्हिजी लब् धोंले म्रुँलाइ निसाफ लल् पिंन्, धै क्हिजी ठिक के लब् धोंले म्रुँए च्हलाइ ठिक के लबर लोमिंन्।
खीजी ह्रोंसए पबित्र क्ल्ह्यो नुबर मुँबै स्वर्ग धोंबन् बनेइ, धै पृथ्बी धोंलेन् खोंयोंन् बिलै तरिगे बिसि खीजी च क्ल्ह्यो बनेइमुँ।
म्हिइ ह्रोंसए सैंर छ लमुँ, छु लमुँ बिमुँ, दिलेया चइ लल् त्हुबै केर याहवेहजीन् डोरेम्।
ख्रीष्ट सिसि धबै सोगों आतस्याँ ङिइ बिमिंबै सैं तोंबै ताँ फाक्कर्बै तम्, धै क्हेमैंइ लबै बिश्वासै या फाक्कर्ब तम्।
छतसि प्लु प्लुबै म्हि नेरो क्यु झोंबै म्हि थेब आङिं, क्हेमैंए बिश्वास बडिमिंबै परमेश्वरन् थेब ग।
छतसि ङ न्हुँ खइमुँ! ङए सैंरम् क्हेमैंए ल्हागिर ङइ के लब फाक्कर्न तइ ङ्हाँइमुँ।