3 धै खाब्ने खैबै म्हाँया लल् त्हुमु छ आलब, आगुए फिर ल्हयो आखब, अरूए फिर तोनतोर्न छ्याब् ल्हैदिब, आमादु, सैं सार तसि छ्याँबै ताँ आखोब।
चमैंए ह्रिस फिर सराप खरिगे, तलेबिस्याँ चने दयाम्हाँया आरे। ङइ चमैंलाइ इस्राएल तिगोंन् प्हुँवाब्मुँ, धै चमैंलाइ सग्याँ प्हुग्याँ लवाब्मुँ।
आछ्याँबै के लब्मैंलाइ आखोब, दिलेया याहवेहने ङ्हिंब्मैंलाइ मान लब, ह्रोंसए न्होह्रों तलेया ङ लम् बिबै के पूरा लब,
दिलेया ङ प्हुँलुँ धोंन् तब् मुँ, म्हि आङिं बिसि म्हिमैंइ ङलाइ तोइ धोंइ आङ्हाँ, धै ङलाइ प्ह्रइमुँ।
“ह्रों-ह्रोंसए त्येमैं न्होंर्न घ्रिइ-घ्रि सैबर पिंवाब्मुँ। छलेन आबाइ च्ह-च्हमिमैं सैबर पिंवाब्मुँ, धै च्ह-च्हमिंमैंइ आबा-आमामैंए बिरोधर रेसि सैबर ल्हैदिब्मुँ।
झाइले दुष्टउँइँले येशूए जाँच लबर परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी येशूलाइ क्यु आयोंबै क्ल्ह्योरि बोयाइ।
येशूजी धबै चेलामैंने बिइ, “खाबइ क्हेमैंइ बिबै ताँ थेमुँ, चइ ङए ताँ थेम्। दिलेया खाबइ क्हेमैंइ बिब आङिंसि बिरोध लम्, चइ ङए बिरोध लम्। छलेन खाबइ ङइ बिब आङिंसि बिरोध लमुँ, चइ ङ कुल्मिंबै परमेश्वर आबालाज्यै या बिरोध लम्।”
येशूजी बिबै ताँ थेसि फरिसीमैंइ खीए बिल्लि लइ। तलेबिस्याँ चमैंए ल्हागिर मुइ थेबै सै मुँल।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं च्युसे ङ्हिं ङइन त्हाँब, आङिं वा? दिलेया क्हेमैंए न्होंरि दुष्ट धों तबै म्हि घ्रि मुँ।”
छतसि चमैं ताँन् खालर्बै आछ्याँबै के, दुष्ट के, लोब लब, ह्रिस लब, सैं आसब, आगुए न्होह्रों तबै केमैं लब, म्हि सैब, प्होंगि मिब, आगुए के न्होंवाब, फ्रम् ताँ लब,
छ्याँब आछ्याँब फेलबै बुद्धि आरेब, लम् बिबै के आलब नेरो आगुए फिर ल्हयो आखब्मैं तइमुँ।
छतसि क्हेमैं क्ह्रिसि टिबै ल्हागिर घ्रिइ बिब घ्रिइ ङिंल् त्हुम्। दिलेया प्राथना लबै ल्हागिर क्हेमैं सल्ला लसि तिस्या स्यो तलेया लिउँइँ क्हेमैं बालुन् तल् त्हुम्। छ आलस्याँ क्हेमैंइ सैं फैल् आखाँबइले दुष्टइ मौका योंल् खाँम्।
दिलेया क्हेमैं ब्ह्या आलल्ले टिमा ह्रोंसए सैं फैल् आखाँस्याँ क्हेमैंइ ब्ह्या लबन् छ्याँब् तम्। तलेबिस्याँ ज्युर्बै इच्छाइ दुःख पिंब् भन्दा क्हेमैंए ल्हागिर ब्ह्या लब छ्याँब मुँ।
छतसि खाबइ चु ताँ आम्हाँदि, चइ म्हिमैंए बिरोध लब आङिं, दिलेया क्हेमैंलाइ खीए पबित्र प्ल्ह पिंबै परमेश्वरए बिरोध लब् ग।
छलेन च्हमि-रिमैं या छ्याँबै बानि ब्योर मुँब, फ्रम् ताँ क्योंम् ताँ आलब, आछ्याँबै केमैं आलब, ताँनइ क्वेंब तल् त्हुम्।
बरु प्ह्रेंमैं मान लब, अरूमैं छयाँब्-क्ह्युब् तरिगे ङ्हाँब, ह्रोंसलाइ अधीनर थेंल् खाँब, ताँनइ पदेवा, पबित्र, नेरो आछ्याँबै केमैं आल बिसि ह्रोंसए सैं फैल् खाँबै म्हि तल् त्हुम्।
छलेन माँब्मैंने या “छ्याँबै सैं प्ह्याल् त्हुम्, फ्रोम् ताँ क्योम् ताँ लब आत, प्हा ल्हें थुँब आत। बरु अरूलाइ छ्याँबै ताँमैं लोमिंल् त्हुम्,” बिद्।
दिलेया क्हेमैंइ मि ङ्हाँदुमैंलाइ म्हि आच्हि। क्हेमैंलाइ दुःख पिंब्मैं खाब् जा? च प्लब्मैंन् आङिं वा? क्हेमैंलाइ नियाधिश ङाँर बोब्मैं चमैंन् आङिं वा?
चमैंए सैं खोंयोंन् बिलै म्रिंस्योमैं ङाँइन तमुँ। आछ्याँबै केमैं लसि चमैं खोंयोंइ आम्रें, सैं फैल् आखाँब्मैंलाइ चमैंइ फस्ला फुस्लु लवाम्, छाबै केमैं लबर चमैं तालिम् योंबै म्हिमैं धोंन् तब् मुँ, छतसि चमैं सराप योंल् त्हुबै म्हिमैं ग।
ङिइ क्हेमैं छ्याँबै घ्याँर डोरेस्यो बिसि चमैंइ म्हिमैंने बाछा फैमुँ, दिलेया खेंमैंन् आछ्याँबै घ्याँर प्रम्। तलेबिस्याँ म्हिइ तो सैलाइ सैं पिंमुँ, च सैए केब्छैं तसि चए न्होंर्न टिल् त्हुम्।
क्हेमैंइ सेल् त्हुबै ताँ: तारे खबै त्हिंइ जरे ह्रोंसए सैंर तो मैंमुँ, चन् लप्रब्मैं त्होंब्मुँ। क्हेमैंए बिल्लि लदै चमैंइ छ बिब्मुँ,
च स्योलिबै ताँ लोमिंब्मैं प्होंगि कैगि लब्मैं, अरूलाइ छ्याब् ल्हैदिब्मैं, ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै ताँमैंए लिलि प्रब्मैं, थेब् प्हैंब्मैं, ह्रोंसए फायदाए ल्हागिर म्हिमैंलाइ वाँब्मैं ग।
“आखिरि त्हिंइर क्हेमैंलाइ बिल्लि लब्मैं त्होंब्मुँ। चमैं परमेश्वरलाइ आम्हाँदिल्ले ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै ताँमैंए लिलिन् प्रब्मुँ,” बिसि चमैंइ क्हेमैंने बिब्रें लमल।
च कु पोंल् खाँरिगे, धै च कुलाइ आम्हाँदिब्मैंलाइ चइ सैवाल् खाँरिगे बिसि च लिउँबै खेदोइ च कुलाइ सोगों तबै हग पिंइ।
च खेदोए मिंए छाप, अथवा चए मिंए नम्बरए छाप, ह्रोंसए ज्युर आरेइबिस्याँ खाबज्यै तोइ सै किंलै आयोंमल, तोइ चुँलै आयोंमल।
तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै म्हिमैंइ क्हिए पबित्र म्हिमैं नेरो क्हिए अगमबक्तामैं सैवासि को-कोन् लवाइ। छतसि चमैंए खि फोबर तोगो क्हिजी चमैंलाइ को थुँल् पिंइमुँ। चु चमैंइ योंल् त्हुबै सजैं ग।”
झाइले च च्हमिरिइ परमेश्वरए म्हिमैंए को नेरो येशूए ल्हागिर सिब्मैंए को थुँसि म्हेरब ङइ म्रोंइ। च म्रोंसि ङ प्लेटोयाइ।