11 एन्टिओखिया, आइकोनियम नेरो लुस्त्रार ङइ खै-खैबै दुःखमैं सैदिइ बिसि क्हिइ सेइमुँ। दिलेया प्रभुजी च ताँन् दुःखउँइँले ङ जोगेमिंइ।
ङलाइ ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंबै स्वर्गदूतइ चुमैंए फिर आशिक पिंरिगे! चु कोलोमैंने ङए बाज्यु अब्राहाम, ङए आबा इसहाक नेरो ङए मिं आम्हरिगे। पृथ्बीर चुमैंल ल्हें-ल्हें सन्तानमैं तरिगे।”
ठिक के लबै म्हिए फिर ल्हें दुःखमैं खमुँ, दिलेया याहवेहजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
याहवेहजी चमैंलाइ ल्होमिंसि जोगेमिंम्; खीजी दुष्टमैंउँइँले चमैं फ्रेमिंम् धै चमैंलाइ रक्षा लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ खीए प्हलेर्न चमैंइ ग्वार योंम्।
“चइ ङने म्हाँया लबइले ङइ चए दुःखउँइँले फ्रेमिंब्मुँ, चइ ङए मिं किंइमुँ, छतसि ङइ चए रक्षा लब्मुँ।
पावल नेरो बारनाबास पर्गाउँइँले त्होंसि पिसिदिया बिबै ह्युलर्बै एन्टिओखिया सहरर फेनेइ, धै प्रिबै त्हिंइर यहूदीमैंए च्हों धिंर ह्यासि टिइ।
छले च्हौ ल्हें म्हि खब् म्रोंसि बिश्वास आलबै यहूदीमैं बेल्ले ह्रिस खइ, धै पावलइ बिबै ताँ थोसि चलाइ आछ्याँन्ले स्यारइ।
लुस्त्रा सहरर प्हले ओलेल् आखाँबै म्हि घ्रि मुँल। च फिब् ओंनोंबै डुँड मुँल, छतमा च खैमैंइ आप्रल।
च्योंने तसि मिक्लि पिदै यहूदीमैंइ लबै जाल झेलर ने दुःख कष्टरै या ङइ प्रभुए सेवा लइ।
छले चमैंए सैं ख्रेलसि चर थेबै खैला-बैला तबइले “चमैंइ पावल लाछिवाम्दो!” बिब् मैंसि रोमी पल्टनर्बै चिबइ सिपाइमैंने “क्युरु ह्यासि चमैंए म्हाँजोउँइँले पावल पखसि ब्यारेक न्होंर बोद्,” बिसि ल्हैदिइ।
क्हिए ह्रेंमैं नेरो अरू ह्रेंमैं ङाँर ङइ क्हिलाइ कुल्मिंब्मुँ। चमैंउँइँले ङइ क्हिलाइ जोगेमिंब्मुँ।
दिलेया तिंयाँबै त्हिंइ समा परमेश्वरजी ङलाइ जोगेमिंइमुँ। छतसि तिंयाँ चुर मुँबै थेब, च्योंब, ताँनए उँइँर चु ताँमैंए ग्वाइ पिंदै ङ चुर राल् योंइमुँ। अगमबक्तामैं नेरो मोशाइ लिउँइँ तखब्मुँ बिबै ताँमैं बाहेक अरू ङइ तोइ आबिइमुँ।
ङए मिंर बिश्वास लमा चइ कति थेबै दुःख नोल् त्हुम् बिब ङइ चने उँइँमिंब्मुँ।”
यहूदीयार्बै येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंउँइँले परमेश्वरजी ङलाइ जोगेमिंरिगे, झाइले यरूशलेमर्बै परमेश्वरए म्हिमैंइ ङइ बोबै मुइ किंरिगे बिसि प्राथना लमिंन्।
ख्रीष्टजी ल्हें दुःख नोब् धोंले ङ्योज्यै या दुःख नोइबिस्याँ ख्रीष्टजी ङ्योए सैं क्होमिंम्।
छतसि क्हेमैं म्रोंसि ङि भों खइमुँ, तलेबिस्याँ ङिइ नोब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै नोबइले ङिइ सैं क्होबै भों योंब् धोंले क्हेमैंज्यै या सैं क्होबै भों योंब्मुँ बिसि ङिइ सेइमुँ।
छतसि ख्रीष्टए मिं थेब् तरिगे बिसि ङ आखाँ आथुलेया, म्हिमैंइ ङलाइ प्ह्रलेया, सैदिलै आखाँबै दुःख तलेया ङ सन्दोक तम्, तलेबिस्याँ आभोंबै त्हेरै या ङ बेल्ले भोंब् तम्।
ङए छ्हर खैतबै दुःख तलेया ङइ सैदिइ। धै ङइ लल् त्हुबै के छेनाले लइ। छले ङए फिर खैतबै दुःख तलेया ङइ बिश्वास लब आपि।
छले खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंलाइ प्रभुजी दुःखउँइँले जोगेमिंल् खाँम्, धै दुष्टमैंलाइ दण्ड पिंबै ल्हागिर निसाफ लबै त्हिंइ समा खीजी फैथेंल् खाँम्।