20 प्लब्मैंए धिंर मारा नेरो चाँदिए भाँडमैं मत्त्रे आत, चर सिं नेरो सए भाडोमैं तम्। मारा नेरो चाँदिए भाँडमैं थे-थेबै केजरे मत्त्रे चलेमुँ, सिं नेरो सए भाँडमैं या खोंयोंन् बिलै चलेम्।
छि ङ्हाँबै मेब्रो तोबै भाँडोमैं नेरो बेल्चामैं, प्हेला, अङ्कुसि तबै काँटा नेरो मिर ह्योबै भाडोमैं ताँन् काँसाल बनेद्।
येशूजी बिइ, “ङलाइ मोंइ आस्याइमुँ। ङ ङए आबाए मान लमुँ, दिलेया क्हेमैंइ ङलाइ म्हि आच्हिइमुँ।
छतसि म्हिमैंइ परमेश्वरए बिरोध लसि पोंबै घ्याँ आरे। सए भाँडोइ कुमालेलाइ “क्हिइ तले ङलाइ छाब् लल?” बिम् रो वा? आबि!
ङि बालुन् परमेश्वरए के लब्मैं ग, क्हेमैं बिस्याँ छ्याँबै रोमैं रोमिंबै म्रों नेरो परमेश्वरए धिं ग।
ताँन् भन्दा थेबै शक्ति ङिल आङिं, परमेश्वरलन् ग बिसि छेनाले उँइँमिंबै ल्हागिर चु सै न्होर ङि सए पुमैं धों तबै म्हिमैंने खीजी थेंमिंइमुँ।
छले ख्रीष्टने घ्रिन् तबइले क्हेमैं अरू ह्रेंमैंलाज्यै या परमेश्वरए पबित्र प्ल्ह टिबै धिं बनेसिन् मुँ।
खनिज्यै ङ खब क्हैयाइ बिस्याँ परमेश्वरए प्हसेमैंए बानि ब्योर खैब तल् त्हुम् बिसि क्हिइ छेनाले सेल् त्हुम्। परमेश्वरए प्हसेमैं खोंयोंन् बिलै सोगों तबै परमेश्वरए मण्डलि ग, धै क्ह्रोंसेंन्बै मुल त्हो नेरो जग ग।
छतसि क्हेमैं या येशू ख्रीष्टउँइँले परमेश्वरजी खोबै सैंर्बै ख्रो पिंबै ल्हागिर पबित्र खेगिमैं तसि खोंयोंइ तरिबै पारा धोंले पबित्र प्ल्ह टिबै धिं बनेदै ह्याद्।