16 केर आफेबै ताँमैं आपोंन्, छाबै ताँमैंइ म्हिमैं परमेश्वरउँइँले ह्रेंगो लवाम्।
छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, खाब तोदोंए ताँ आङेंन्। तलेबिस्याँ “आछ्याँबै के लब्मैंने प्रस्याँ छ्याँबै म्हि या आछ्याँबन् तयाम्।”
क्हेमैं थेब् प्हैंब ठिक आरे। च्युगुदे प्लेढाइ ल्हें क्हें फुल्दिवाम् बिब क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
मोशाइ च ठिममैं छ्याँबै के लब्मैंए ल्हागिर आपिं, ठिम आङिंब्मैं नेरो आछ्याँबै के लप्रब्मैंए ल्हागिर पिंइ बिसि क्हेमैंइ क्होल् त्हुम्। आबा आमा सैब्मैं, परमेश्वरलाइ आम्हाँदिब्मैं, आबा-आमा सैब्मैं, म्हि सैब्मैं,
छतसि केर आफेबै स्योलिबै ताँमैंउँइँले स्योले टिद्। बरु परमेश्वरए केर फेबै म्हि तबर भों लद्।
ओ तिमोथी, ङइ क्हिने बिबै ताँमैं छेनाले सैंर मैंथेंन्। कोइ म्हिमैं बुद्धि मुँब प्हैंसि आछ्याँबै स्योलिबै ताँ लम्, धै फाक्कर्न प्होंगि मिम्। छाबै ताँउँइँले स्यो तद्।
छतसि च्युथिरि ताँमैं लाँछेंसि छ तइ छु तइ आबि प्रद् बिसि चमैंने बिद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए प्हसेमैं छ तब आङ्हें, छाबै ताँमैंइ म्हिए सैं मत्त्रे न्होंवाम्। छाबै ताँमैंइ तोइ फायदा आत।
छलेन खाबै या आछ्याँबै केउँइँले स्यो तसि परमेश्वर ङाँइ सैं एस्याँ च म्हि सै ल्हें फेबै भाँडो धों तब् ग। छलस्याँ च धिं क्ल्हेए ल्हागिर थे-थेबै केमैंर चैदिबै छ्याँबै भाँड धों तब्मुँ।
दिलेया आछ्याँबै के लबै म्हिमैं नेरो आगुलाइ लुब्मैंइ अरूमैंलाइ लुसि अरूमैंउँइँलेन् लुयासि चमैं झन्-झन् दुष्ट त-तै ह्याम्।
छतसि चमैंए सुँर क्हा झोंल् त्हुम्, तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंइ मुइ योंबै ल्हागिर म्हिमैंए धिं-धिंर होंसि स्योलिबै ताँमैं बिप्रसि चमैंए सैं भाँडिदिवाइमुँ। छाबै ताँमैं चमैंइ लोमिंल् आतमल।
झाइले परमेश्वरजी बिब् आङिंब्मैंइ बिबै ताँ नेरो यहूदीमैंए स्योंम्बै स्योलिबै कथामैंर चमैंए सैं आह्यारिगे।
दिलेया केर आफेबै ताँ लब्मैं, खेमैंए बारेर्बै ताँ लब, प्होंगि लब्मैं, झाइले मोशाइ प्ह्रिबै ठिमए (नियमए) बारेर प्होंगि लब्मैंने स्यो तद्। तलेबिस्याँ चु ताँन् ताँमैं फाकर्बै केर आफेब् मुँ।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।
चमैंइ ङिम् ङिन् ग बिब् प्हैंसि थे-थेबै ताँमैं लम्, धै भर्खर आछ्याँबै घ्याँ पिसि छ्याँबै घ्याँर ल्हैदिब्मैंलाइ ज्युउँइँले खबै इच्छार लोब उँइँमिंसि फस्ला फस्लु लवाम्।
दिलेया ल्हें म्हिमैंइ चमैंइ लब् धोंलेन् आछ्याँबै केमैं लब्मुँ। चमैंइ लबै छाबै केमैं म्रोंसि क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वरलाइ स्यारब्मुँ।
ओंसोंबै खेदोए उँइँर चइ औदिबै चिनु मुँबै केमैं लबै शक्ति योंल, छतसि प्लेटोयान् तबै केमैं लसि चइ पृथ्बीर टिब्मैंए सैं खेंमैं ङाँइ लवाइ। धै “सेलाँइ ल्हिबै घा ससि सोबै ओंसोंबै खेदोए मान लबै ल्हागिर खेदोए कु घ्रि बनेद्” बिसि चइ म्हिमैंलाइ कर ल्हैदिइ।
च खेदोए क्र ङि न्होंर्बै क्र घ्रिर बेल्ले नल् लब थेबै घा धों तब् म्रोंइ, दिलेया लिउँइँ च घा सयाइ। छतसि ताँन् पृथ्बीर्बै म्हिमैं प्लेटोयासि च खेदोए लिलि ल्हैदिइ।