16 दिलेया ओनेसिफरसए परवाए फिर प्रभुजी ल्हयो लरिगे, तलेबिस्याँ च ङ म्रोंसि फा आपिमल। च रोमर खमा फनफनले ङलाइ म्हैसि ङने त्होइ।
क्हिजी बिब् ङिंब्मैंने क्हि म्हाँया लम्। छ्याब् आरेब्मैंलाइ क्हिजी छ्याब् आरेबन् उँइँमिंम्।
चइ खाँचो तब्मैंलाइ यो प्ल्हसि पिंमुँ, धै चए प्हसेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
छलेन सिक्का ङ्हिं योंबै म्हिज्यै या अर्को सिक्का ङ्हिं कमदिइ।
अरूए फिर ल्हयो खब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैंए फिर ल्हयो खब्मुँ।
च पल्टनर्बै चिब खसि पावल क्हासि सँउँलि ङ्हिंइ फैबर ल्हैदिइ। धै “चु म्हि खाब् जा? चुइ तो लइ?” बिसि चर्बै म्हिमैंने ङ्योएइ।
छतसि ङइ क्हेमैंने त्होसि चु ताँमैं क्होमिंबर क्हेमैंलाइ हुइब् ग। तलेबिस्याँ ‘परमेश्वरजी मुक्ति पिंबै म्रुँ ख्रीष्ट कुल्मिंब्मुँ,’ बिसि ङ्यो इस्राएलीमैंइ आशा थेंइमुँ। झाइले च म्रुँ युल् खाँइ बिसि ङइ बिप्रबइले ङ चु सँउँलिइ फैथेंइँमुँ।”
चमैंइ क्हेमैंए सैं तोंन् लब् धोंले ङलाज्यै या तोंन् लमिंइमुँ। छाबै म्हिमैंए मान लल् त्हुम्।
धै ङइ खैले पोंल् त्हुम् छलेन आङ्हिंन्ले पोंल् खाँरिगे बिसि ङए ल्हागिरै या प्राथना लमिंन्।
छतसि तोगो ङइ चु दुःखमैं नोरिइमुँ, दिलेया ङ फापिसि सैं च्योंब् आल। तलेबिस्याँ ङइ खाबै फिर बिश्वास लइमुँ बिब ङइ सेइमुँ, ङलाइ ढुक्का मुँ तो सैमैं ङइ खीने थेंल् पिंइमुँ, च सैमैं खीजी छेनाले थेंमिंम्।
धै ङने त्होबर झेलर खब्रें लमल धै ङए सैं क्होमिंबै ताँमैं लमल।
प्रभुइ निसाफ लबै त्हिंइर चइ प्रभुउँइँले आशिक योंरिगे। ङ एफिससर मुँमै या चइ ङ बेल्ले ल्होमल बिसि क्हिज्यै सेइमुँ।
छतसि प्रभुए क्ह्रोंसेंन्बै ताँमैंए ग्वाइ पिंबर फा आपिद्। ङ झेलर मुँबै ताँरै या फा आपिद्। बरु ङ्योए प्रभुउँइँले खबै सैं तोंबै ताँमैं बिप्रमा दुःखन् खलेया सैदिद्।
प्रिस्किला, अकिलास नेरो ओनेसिफरसए परवाने ङए जय मसीह मुँ बिमिंन्।
छतसि ओ ङइ खोबै अलि, प्रभु नेरो ङए ल्हागिर चए फिर ल्हयो लमिंन्। ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबै ङए अलि, क्हिइ चु ताँर ङए सैं सन्तोक लमिंन्।
ओ अलि, क्हिइ ङने च्हौ थेबै म्हाँया लब् म्रोंसि ङ बेल्ले सैं तोंसि भों योंइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिइ प्रभुए म्हिमैंए सैं क्होल् लमिंइमुँ।
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।
क्हेमैंइ छ्याँबै के लइमुँ, क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लइमुँ बिब उँइँबै ल्हागिर खीए म्हिमैंलाइ ल्होरिइमुँ, अझै क्हेमैंइ ल्होरिमुँ। क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के परमेश्वरजी म्लेरिब् आरे, तलेबिस्याँ खीजी ठिक निसाफ लम्।
झाइले घ्याँर प्ररिमा नाओमीइ ह्रोंसए चोंमैंने बिइ, “क्हेमैं ह्रों-ह्रोंसए माइत धिंर एह्याद्, धै ह्रोंसए आमाने टिद्! सियाबै ङए च्हमैं नेरो ङए फिर क्हेमैंइ म्हाँया लब् धोंलेन् क्हेमैंए फिरै या याहवेहजी म्हाँया लरिगे।