9 चमैं प्रभुउँइँले ह्रेंगो लवाब्मुँ, धै खीउँइँले योंबै खोंयोंइ आनुबै छ्ह नेरो खीए थेबै दयाम्हाँयाउँइँले फ्रेवासि नास लवाब्मुँ।
झाइले ङेसा छजाँ याहवेह परमेश्वर बगैंचार स्युररिमा चमैंइ खीए कै थेइ, धै बगैंचार्बै सिंधुँमैंए म्हाँजोरि याहवेह परमेश्वरउँइँले लोयाइ।
झाइले कयिन याहवेहउँइँले त्होंसि अदनए स्यारउँइँ मुँबै नोद बिबै ह्युलर टिबर होंइ।
क्हिजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ ङलाइ उइमिंइमुँ; क्हिने त्होमा ङए सैं बेल्ले तोंन् लमिंब्मुँ; क्हिए क्योलो योर खोंयोंन् बिलै सैं तोंल् योंम्।
क्हि ङाँइँले ङ आस्योमिंन्, धै ङ ङाँइँले क्हिए पबित्र प्ल्ह आबोमिंन्।
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह खीए आबाए मान योंसि स्वर्गदूतमैंने युमा म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों खीजी पिंब्मुँ।
झाइले म्रुँइ ह्रोंसए के लबै म्हिमैंने बिइ, ‘चए यो प्हले फैसि बैरु मिछु खैबै क्ल्ह्योर भ्योंवाँन्, चर म्हिमैं क्रोसि स ह्राब्मुँ।’
च लिउँइँ मुर म्हिमैंइ म्हिए च्हए चिनु म्रोंब्मुँ। धै म्हिए च्ह मुउँइँले थेबै शक्ति नेरो म्हारल्ले न्हाँम्स्योर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ। च त्हेर ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं बेल्ले न्हुँ लसि क्रोब म्होब तब्मुँ।
“च लिउँइँ खीजी ह्रोंसए त्हेब्रे हारइ टिब्मैंने ‘ओ सराप योंबै म्हिमैं! ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद्। दियाबलस नेरो चए दूतमैंए ल्हागिर बनेथेंबै खोंयोंइ आसिबै मिर ह्याद्,’ बिब्मुँ।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिब् धोंले म्हिए च्ह सिलन् त्हुम्, दिलेया म्हिए च्ह क्हाल् पिंबै म्हिलाइ धिक्कार मुँ। च म्हि आफिस्याँ चए ल्हागिरि छ्याँब तमल।”
‘दिलेया च त्हेर ङइ चमैंने ङइ क्हेमैं आसे ओ आछ्याँबै के लब्मैं ङ ङाँइँले ह्रेंगो स्योह्याद्,’ बिसि बिब्मुँ।”
“दिलेया ‘क्हेमैं खनिउँइँले खल ङइ आसे। ओ दुष्ट के लब्मैं, ङ ङाँइँले ह्रेंगो तयाद् बिसि च क्ल्हेइ क्हेमैंने,’ बिब्मुँ।
च लिउँइँ येशूजी च नबै म्हि मन्दिरर त्होसि बिइ, “ङ्ह्योद्! क्हि सल् खाँइमुँ। क्हिए फिर तोइ दुःखमैं आखरिगे बिसि धबै पाप आलद्।”
चुमैं लिउँइँ नर्गर नास तब्मुँ, तलेबिस्याँ फोन् चुमैंए देवता ग। धै फापिल् त्हुबै केमैं लल् योंमा चुमैं सैं तोंम। चमैंए सैं खोंयोंइ बिले चु ह्युलर्बै सैमैंर फिरन् तरिम्।
च त्हेर म्हिमैंइ “शान्ति ने सुरक्षा तइमुँ, ङ्योए फिर आछ्याँबै ताँ तोइ तल् आखाँ,” बिरिमा सुत्केरि बेथा ल्हैदिब् धोंले तिखेर्न चमैंए फिर दुःख तब्मुँ। च दुःखउँइँले खाबै या स्योरल् आखाँ।
लिउँइँ परमेश्वरजी पिवासि च दुष्ट शत्त्रु त्होंब्मुँ, दिलेया प्रभु येशू युबै त्हेर्बै चारबै ह्वे नेरो खीए सुँउँइँले त्होंबै सोइ चलाइ नास लवाब्मुँ।
छाबै छ्ह थोमा ङ्योइ थेंबै आशा तो जा बिस्याँ: ङ्योए ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वर ङ्योलाइ जोगेमिंबै येशू ख्रीष्ट थेबै मानले युबै त्हिंइ पैंरिब् ग।
छतसि क्हेमैं ह्रोंसन् मैंन्दि: को-कोइ परमेश्वरए च्हलाइ प्हलेइ प्लेम्। धै परमेश्वरजी बाछा फैबै कोइ चमैंलाइ पापउँइँले पबित्र लमिंलेया चमैंइ च को तो धोंइ आङ्हाँ। धै ह्रोंसलाइ दयाम्हाँया लबै पबित्र प्ल्हए आब्रु वाम्। छाबै म्हिइ झन् कति थेबै दण्ड योंलै।
चु स्योर ताँ लोमिंब्मैं क्यु आयुबै मुल नेरो थेबै खैंइ नोइ बोवाबै म्हस्यो धों तब् ग। परमेश्वरजी चमैंए ल्हागिर क्रोंर्बै मिछु खैबै क्ल्ह्यो साँथेंइमुँ।
दिलेया परमेश्वरए च ताँउँइँलेन् तिंजरोबै मु नेरो ह्युल लिउँइँ मिइ ख्रोंसि नास लबै ल्हागिर तोगो समा नास आतल्ले खीजी थेंइमुँ। छले खीलाइ आम्हाँदिब्मैंलाइ दोषि ठर्दिसि निसाफ लबै त्हिंइर मु नेरो ह्युलै या खीजी नास लवाब्मुँ।
चमैं मा ङ्युँरर्बै थेबै भेल्गामैं धों तब्मैं ग। चुमैंइ फापिल्ले ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैं उँइँम्। चमैं क्ल्ह्यो घ्रिर आटिबै मुसारा धोंब मुँ। छाबै म्हिमैंए ल्हागिर क्रोंर्बै मिछु खैबै क्ल्ह्यो परमेश्वरजी खोंयोंइन साँथेंइमुँ।
झाइले फोस्रे ब्योंबै थेबै राजगद्दि नेरो चर क्हुँबै परमेश्वर ङइ म्रोंइ। खीउँइँले पृथ्बी नेरो मु भौदियाइ, चमैंइ खनिरै क्ल्ह्यो आयों।
च लिउँइँ परमेश्वरजी काल नेरो क्रोंलाइ मि मुँबै होंल्दोंर भ्योंवाइ। च मि मुँबै होंल्दों प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्यो ग।
दिलेया ङ्हिंब्मैं, येशूए फिर बिश्वास लबर फा पिब्मैं, छेरन् तबै के लब्मैं, म्हि सैमैं, ब्यभिचार लब्मैं, फाफुइ लब्मैं, कु पूजा लब्मैं नेरो स्योर्गुमैं ताँन् प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्योर ह्याल् त्हुब्मुँ। चर बारुद नेरो लुँरिबै मिए होंल्दों मुँ। चु प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्यो ग।”
दिलेया सहरए बैरु बिस्याँ आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं: फाफुइ लब्मैं, ब्यभिचार लब्मैं, म्हि सैब्मैं, कु फ्योब्मैं, स्योलिबै ताँ पोंब्मैं नेरो स्योलिबै के लब्मैं तम्।