5 चु ताँन् सै परमेश्वरजी लबै निसाफ ठिक मुँ बिबै साक्षि ग। च निसाफउँइँले क्हेमैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंबर लायकर्बै तल् खाँम्, तलेबिस्याँ चए ल्हागिर्न क्हेमैंइ दुःख योंरिइमुँ।
खीए योजी लबै केमैं भर लल् खाँब नेरो ठिक मुँ; खीजी के ल्हैदिबै ताँमैं भर लल् खाँब तम्।
याहवेहजी खाबलाज्यै या आफेल्ले ठिक निसाफ लब खोम्; खीजी लबै छ्याँबै केमैं ह्युल तिगोंन् मुँ।
“खीजी ठिक के लम्,” बिसि मुइ बिमुँ, “तलेबिस्याँ ठिक निसाफ लबै परमेश्वर क्हिन् ग। तिस्याँदे मैंन्
धै क्हिए म्हिमैं नेरो दुःख योंब्मैंए फिर चइ ठिक निसाफ लब्मुँ।
म्रुँ बेल्ले भोंब मुँ, ठिक निसाफ खीजी खोम्। क्हिजी खाबै आफेलल्ले निसाफ लमुँ; याकूबए सन्तानमैंए फिर क्हिजी ठिक निसाफ नेरो ठिक के लइमुँ।
दिलेया सिबउँइँले सोगों तसि स्वर्गर ह्याबै योग्यर्बै ठर्दिबै म्हिमैंइ ब्ह्या आल, ब्ह्या आलमिं।
छतसि च ङ्हिंन् तबै ताँमैंउँइँले जोगेसि म्हिए च्हए उँइँर राल् योंबै ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लब्रें लसि न्ह क्रोंले टिद्।”
छान् तलेया पावल नेरो बारनाबासइ आङ्हिंन्ले बिइ, “परमेश्वरए ताँ धाँसे ओंसों क्हेमैं यहूदीमैंनेन् बिल् त्हुमल। दिलेया क्हेमैंइ चु ताँ थेल् आङिंसि खोंयोंन् बिलै आखाँबै छ्ह योंदा आङ्हाँमा तारे ङि अरू ह्रेंमैं ङाँर ह्याम्।
चमैंइ च क्ल्ह्योर्बै चेलामैंए सैं भोंब् लमिंदै “खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए ताँर बिश्वास लसि टिरिद्,” बिसि अर्थि पिंइ, धै “परमेश्वरए ग्याल्सर होंबै ल्हागिर ङ्योइ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुम्,” बिबै ताँ या लोमिंइ।
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
ङ्यो परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं तसेरो परमेश्वरजी खीए च्ह-च्हमिमैंए ल्हागिर साँथेंबै अँश ङ्योइ योंब्मुँ, धै परमेश्वरजी ख्रीष्टए ल्हागिर साँथेंबै अँश या ङ्योइ खीने बालो योंब्मुँ। तलेबिस्याँ येशू ख्रीष्टजी दुःख नोब् धोंले ङ्योज्यै या छाबै दुःख नोस्याँ खीजी योंबै मान ङ्योज्यै या योंब्मुँ।
प्रभुए ल्हागिर के लबइलेन् ङ झेलर टिल् त्हुइमुँ, दिलेया ङ क्हेमैंने यो छ्युँ लमुँ: क्हेमैं परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैं ग। छतसि क्हेमैं छ्याँबै बानि ब्योरउँइँले छ्ह थोद्।
क्हेमैंए फिर तो तखलेया क्हेमैंए शत्तुरमैंने तिफुँइ आङ्हिंन्। खोंयोंइ बिलै प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तरिद्। छतस्याँ शत्तुरमैंइ क्हेमैं ट्होल आखाँ, बरु क्हेमैंइ ट्होब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी क्हेमैं जोगेमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ परमेश्वरए चारबै ग्यालसर योंल् त्हुबै सैमैं योंबै हग खीजी क्हेमैंलाइ पिंइमुँ। छतसि परमेश्वर आबालाइ धन्यबाद पिंन्।
ओ अलि-अङाँमैं, यहूदीया ह्युलर्बै बिश्वासीमैंइ योंब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै योंइ। तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंए यहूदी म्हिमैंउँइँलेन् दुःख योंब् धोंले क्हेमैंज्यै या ह्रोंसए ह्युलर्बै म्हिमैंउँइँले दुःख योंइ।
छतसि ङ्योए परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ खैबै छ्ह थोबर त्हाँइमुँ छाबन् छ्ह थोल् खाँब लमिंरिगे, झाइले क्हेमैं ताँनइ छ्याँबै सैंइ बिश्वास लसि लल् त्हुबै केमैं खीए शक्तिउँइँले छेनाले लल् खाँरिगे बिसि ङिइ क्हेमैंए ल्हागिर खोंयोंइन बिलै प्राथना लरिइमुँ।
ङ्योइ दुःख सैदिसि टिइबिस्याँ खीनेन् ग्याल्स लल् योंब्मुँ। ङ्योइ खीलाइ ‘ङो आसे’ बिइबिस्याँ खिज्यै या ङ्योलाइ ‘ङो आसे’ बिब्मुँ।
ओ प्रभु, क्हि म्रोंसि ताँन् म्हिमैं ङ्हिंल् त्हुम्, धै ताँन् म्हिमैंइ क्हिए मान लल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हि मत्त्रे पबित्र परमेश्वर ग। ताँन् ह्रेंमैं क्हि ङाँर खसि क्हिलाइ फ्योब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ठिक निसाफ लम् बिसि ताँनइ म्रोंल् खाँइमुँ।”
च लिउँइँ ख्रो पिंबै क्ल्ह्योइ छ बिब ङइ थेइ, “ओ ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै याहवेह परमेश्वर, क्हिजी क्ह्रोंसेंन्बै ठिक निसाफ लमुँ।”
खीजी ठिक निसाफ लम्। पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंलाइ ब्यभिचार लबर ल्हैदिसि न्होंवाबै च फ्यालुस्योलाइ खीजी दण्ड पिंइमुँ। छले खीए के लब्मैंलाइ सैवाबै खि खीजी किंइ।”
दिलेया क्हेमैं सार्डिसथेंमैं न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ क्वेंर क्ह्रि ङ्हाँल् आलब् धोंले पापउँइँले स्योसि छ्याँबै के लइमुँ। चमैं ङने प्रबै लायकर्बै तसि चमैं फोस्रे ब्योंबै क्वें खिसि ङने प्रब्मुँ।