4 “येशूजी खी धबै युम् बिसि बाछा फैल। तिंयाँ समा तले आयु? ङ्योए खेमैं-माँमैं सियाल् खाँइ, झाइले ह्युलर मुँबै सैमैं या ह्युल् बनेब् ओंनोंबै खैब मुँल तिंयाँ या छाबन् मुँ!” बिसि चमैंइ बिब्मुँ।
च म्हिमैंए ताँ थेसि लोतइ ह्रोंसए च्हमिमैं ब्ह्या लब् बिसि ह्रिथेंबै म्होमैं ङाँर ह्यासि बिइ, “रेद्, चु क्ल्ह्योउँइँले ह्याले। तलेबिस्याँ याहवेहजी चु क्ल्ह्यो नास लवाबर होंइमुँ।” दिलेया म्होमैंइ लोतइ स्योर तेइ ङ्हाँसि आक्वें।
तलेबिस्याँ म्हिए च्ह खीए आबाए मान योंसि स्वर्गदूतमैंने युमा म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् नों खीजी पिंब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चुर मुँब्मैं न्होंरि कति म्हिइ म्हिए च्ह खीए ग्याल्सर युरिब आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
“सिनु मुँबै क्ल्ह्योर क्व्रेमैं खागु तम्।”
दिलेया दुष्ट केब्छैंइ ‘ङए क्ल्हे तोगोंन् खरिब् आरे क्हैल्ले खलै’ ङ्हाँसि,
दिलेया ह्युल बनेब् ओंनोंन्, ‘परमेश्वरजी आमुयुँ नेरो च्हमिरि बनेइ।’
तलेबिस्याँ च त्हेर तब् धों तबै दुःख परमेश्वरजी ह्युल केमिंब् ओंनोंबै तिंयाँ समा खोंयोंइ आतइमुँ, लिउँज्यै या छाबै दुःख खोंयोंइ तरिब् आरे।
दिलेया च केब्छैंइ ‘ङए क्ल्हे खब क्हैलै तोगोन् आखालै,’ ङ्हाँसि अरू केब्छैंमैं धोंब, तो चदा ङ्हाँमुँ चब, प्हा ल्हें थुँसि न्हेल्ले टिइ बिस्याँ,
झाइले चइ च्हि तुँसि थेबै कैले ओरसि बिइ, “ओ प्रभु, चु पापए छ्याब चुमैंए फिर आल्हैदिरिगे।” च्हौ बिसि चइ सो पिवाइ।
तो तलेया ङ्योए प्रभु येशू युमा खीए उँइँर राबै त्हेर ङिए इनाम योंबै आशा, सैं तोंबै ताँ क्हेमैंन् ग। धै क्हेमैं म्रोंसि ङि थेब् प्हैंबै क्रेगि योंब्मुँ।
परमेश्वरए निसाफ लबै त्हिंइलाइ पैंरिल् त्हुम्। झाइले प्रभु येशू युबै त्हिंइ युनन तरिगे बिसि बेल्ले सैं झोंसि खीए के लद्। च त्हिंइर मुर मि लुँब्मुँ, धै चर मुँबै सैमैं ताँन् मिए राबाइ बिलिदिवाब्मुँ।
“लाउडिकिया नाँसर्बै बिश्वासीमैंलाइ लोदा सैंदा लबै ल्हागिर चर्बै चिबए मिंर चु ताँ प्ह्रिद् बिसि येशूजी यूहन्नाने ल्हैदिइ: “भर लल् खाँब नेरो क्ह्रोंसेंन्बै ग्वाइ पिंबै येशूजी चु ताँ बिइमुँ: ङउँइँले परमेश्वरजी तोन्दोंरि सै बनेइमुँ, छतसि ङ आमेन ग।