2 स्योंम्बै पबित्र अगमबक्तामैंइ पोंबै अगमबाणिए ताँमैं नेरो क्हेमैं ङाँर खबै कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ मैंरिगे बिब ङए सैं मुँ।
खीजी चु ताँ स्योंम् ओंनोंन् ह्रोंसए पबित्र अगमबक्ताए सुँउँइँले पोंल।
च लिउँइँ मोशा नेरो अगमबक्तामैंइ खीए बारेर प्ह्रिथेंबै ताँमैंए अर्थ खीजी चमैंलाइ क्होमिंइ।
झाइले खीजी चमैंने बिइ, “मोशाइ प्ह्रिबै ठिम, अगमबक्तामैंइ प्ह्रिबै ताँमैं नेरो भजनसंग्रहर ङए बारेर प्ह्रिथेंबै ताँमैं पूरा तल् त्हुम् बिसि ङइ ओंसोंन् क्हेमैंने मुँमा बिल।”
स्योंम्बै अगमबक्तामैंइ ‘खीए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनइ खीए मिंउँइँले पाप क्षमा योंम्,’ बिसि खीए ग्वाइ पिंइँमुँ।”
च लिउँइँ चमैंइ पावलए ताँ थेबर त्हिंइ घ्रि तोक्दिइ। छतमा ल्हें म्हि पावल टिबै क्ल्ह्योर खइ। धै चइ न्हाँगउँइँले ङेसा समा परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ताँमैं लोमिंइ। चइ मोशाइ पिंबै ठिम नेरो अगमबक्तामैंए कितबमैंउँइँले पावलइ परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ग्वाइ पिंसि यशूए बारेर्बै ताँमैं क्होमिंबै भों लरिल।
ओंसोंन् ख्रीष्टजी दुःख नोल् त्हुम् बिसि ताँन् अगमबक्तामैंउँइँले परमेश्वरजी बिबै ताँ खीजी छले पूरा लइ।
दिलेया स्योंमन् परमेश्वरजी ह्रोंसए ताँ बिमिंबै पबित्र म्हिमैंइ बिब् धोंले तोन्दोंरि सैमैं छारा लबै त्हे आखन् समा ख्रीष्ट स्वर्गर्न टिल् त्हुम्।
घ्रिए फिर दुःख तमा घ्रिइ ल्होद्। छलमा क्हेमैंइ ख्रीष्टजी पिंबै ठिम पूरा लब्मुँ।
कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैंइ जग झोंइ। च जगए फिर ङि यहूदीमैंलाइ धोंले क्हेमैंलाज्यै या खीजी थेंमिंइमुँ। च जगए तेंर्बै क्र युँमा बिस्याँ येशू ख्रीष्टन् ग।
स्योंमन् परमेश्वरजी म्हिमैंलाइ चु चाँजो आबिल, दिलेया तिंजोरो परमेश्वरजी खीए पबित्र प्ल्हउँइँले कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैंने च चाँजो बिमिंइमुँ।
ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट आयुन् समा ङइ क्हिने लद् बिबै केमैं ताँन् छेनाले लद्। आगुइ ताँ सेन् छेबै केमैं आतरिगे।
चमैंलाइ पिंबै चु क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै ताँ चमैंइ सेसेया आसेब् धोंलेन् धबै ओंसोंबै आछ्याँबै घ्याँर्न प्रयाम् बिस्याँ, चमैंए ल्हागिर चु छ्याँबै घ्याँ ग बिसि आसेबन् झन् छ्याँब तमल।
झाइले ङ्योए प्रभुजी म्हिमैंए पापमैं सैदिमा ङ्यो जोगेबै मौका पिंइमुँ बिसि सैंर मैंन्। चु ताँ ङ्योए खोबै आघें पावलज्यै या परमेश्वरजी पिंबै बुद्धिजी चु ताँमैं खीए प्ह्रिछ्यार क्हेमैंए ल्हागिर प्ह्रिइमुँ।
पावलइ चु ताँए बारेर खीए ताँन् प्ह्रिछ्यारि छले प्ह्रिइमुँ। प्ह्रिछ्यार मुँबै को-कोइ ताँमैं क्होब गारो मुँ। छतसि दे आखेब्मैं नेरो क्होबै सैं आलब्मैंइ चु ताँलाज्यै अरू छ्वेर्बै ताँमैं धोंलेन् लिग्याँने उग्याँ लवाम्। धै चमैंइ ह्रोंसए फिर्न नास पखम्।
दिलेया ङ्यो परमेश्वरए म्हिमैं ग। छतसि परमेश्वरलाइ ङो सेब्मैंइ ङ्योए ताँ थेम्, दिलेया परमेश्वरए म्हिमैं आङिंब्मैंइ ङ्योए ताँ आथे। चु ताँउँइँलेन् ङ्योइ क्ह्रोंसेंन्बै प्ल्ह नेरो स्योलिबै प्ल्ह था सेल् खाँम्।
छतसि ओ ङए खोबै थुमैं, ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ ओंसोंन् बिबै ताँमैं क्हेमैंइ मैंन्।
स्वर्गदूतइ छबिमा ङ चलाइ फ्योबर पद्खु तइ, दिलेया चइ ङने बिइ, “छ आलद्! ङ परमेश्वरए के लबै दूत मत्त्रे ग। ङज्यै या क्हि नेरो क्हिए अलि-अङाँमैं धोंले येशूए ताँ क्वेंम्। परमेश्वरलाइ मत्त्रे फ्योद्।” तलेबिस्याँ येशूजी पिंबै ग्वाइ अगमबक्तामैंइ पोंइ।