२ पत्रुस 2:1 - परमेश्वरए ताँ तमु क्युइर1 ओंसों इस्राएलीमैंए न्होंरि परमेश्वरए ताँर स्योलिबै ताँ कोंसि लोमिंबै म्हिमैं मुँल। छलेन क्हेमैं न्होंरै या स्योलिबै ताँमैं लोमिंबै म्हिमैं तब्मुँ। क्हेमैंए न्होंरि सैं न्होंवाबै स्योलिबै ताँमैं चमैंइ पोंब्मुँ, ह्रोंसलाइ जोगेमिंबै क्ल्हेलाइ चमैंइ पिवाब्मुँ। छले ह्रोंसए फिर युनन् नास तबै सजैं चमैंइ पखब्मुँ। Faic an caibideil |
तलेबिस्याँ को-कोइ म्हिमैं स्योलिबै ताँ बिबर क्हेमैंए म्हाँजोर था आसेल्ले होंयाल् खाँइमुँ। चुमैंइ परमेश्वरलाइ आम्हाँदि, धै चुमैंए आछ्याँबै केमैं लबै ल्हागिर ङ्योए परमेश्वरए दयाम्हाँयालाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ल्ले छाइ खैने माइ खै लवाम्। धै ङ्योए घ्रि मत्त्रे क्ल्हे प्रभु येशू ख्रीष्टए फिर चमैंइ बिश्वास आल। छतसि ओंसों ओंनोंन् चमैं दण्ड योंबर ठर्दिल् खाँइमुँ।
झाइले चमैंइ छारा भजन घ्रि प्रिंइ: “च काउदए प्हैं किंसि चर्बै छाप फोर्दिसि ङ्ह्योबै लायकर्बै क्हि मुँ। तलेबिस्याँ म्हिमैंइ क्हिलाइ सैवाल, दिलेया ताँन् कुलउँइँले, ताँन् क्युइ पोंब्मैंउँइँले, ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंउँइँले नेरो ताँन् ह्रेंमैंउँइँले, क्हिए कोजी परमेश्वरए ल्हागिर क्हिजी म्हिमैंलाइ खामिंइ।