9 दिलेया प्लदा ङ्हाँब्मैंइ तब आतबर दुःख योंम्, चमैं आङिं-आङिं तबै सैजरे पानेम्, केरै आफेबै छेरन् तबै सै जरे सैं ह्याम्, छाबै सैमैंइ म्हिमैं तोइ आचैन् लवाम्।
आछ्याँबै के लब्मैंए फिर खीजी मि नेरो बारुद प्रामिंब्मुँ, धै ट्हुबिन् लास्युवाबै लल खैंइ चमैं ख्रोंवाब्मुँ।
लोबि म्हिइ ह्रोंसए परवार दु:ख पखम्, दिलेया घुस आकिंबै म्हि सोब्मुँ।
आतुरले अँश किंबै म्हिए सै न्होर लिउँइँ तोइ केर आफे।
छलु म्हिलु लसि तोबै सै न्होर उडियाबै म्हस्यो नेरो कालए ङो ग।
ह्रोंसए सै न्होर ल्हें लबर ङ्हाँदुमैंलाइ ह्रुगुदिब्मैं नेरो प्लब्मैंलाइ क्होल्समैं पिंब ङ्हिंन-ङ्हिंन् ङ्हाँदु तब्मुँ।
प्लब् तबर क्हिइ दु:खले के आलद्; ह्रोंसए बुद्धिइ तोइ के आलद्।
पुजुर तेबै प्लु धों तबै म्हि छाब् ग: चइ परमेश्वरए ताँ थेलेया चु ह्युलर्बै न्हुँ नेरो मुइए लोबइ लमा चइ थेबै ताँर च भोंसि तल् आखाँ। छतसि तोइ रोमैं रोल् आखाँ।
छ बिब् थेसि च फ्रेंसिं सैं च्योंब् लसि एह्याइ, तलेबिस्याँ चए सै न्होर ल्हें मुँल।
बिइ, “ङइ येशूलाइ क्हासि क्हेमैंए योर पिंइ बिस्याँ ङलाइ तो पिंमुँ?” छबिमा चमैंइ चाँदिए मुइ सोंच्यु पिंइ।
“क्हेमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर चु पृथ्बीर सै न्होर ल्हें खागु आलद्, तलेबिस्याँ चुर्बै सै न्होरम् प्हुँलुँइ चवाम्, खै खम्, धै ह्योमैंइ धिं फोर्दिसि ह्योवाम्।
दिलेया चमैंइ चु ह्युलर्बै सैमैंर न्हुँ लसि, सैन्होरए (सम्पत्तिए) लोब लसि, ह्युलर्बै सैमैंर सैं ह्यासि चमैंए सैंर परमेश्वरए ताँमैं फारल् आपिं।
येशूजी धबै बिइ, “ह्रोंसए ल्हागिर सै न्होर थुपर्दिसि प्लब तब दिलेया परमेश्वरए उँइँर आप्ल्होबै म्हिए गति छाबन् तम्।”
तलेबिस्याँ छलेन थाइ आसेल्ले पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिमैंए फिर च त्हिंइ खब्मुँ।
छबिमा पत्रुसइ बिइ, “क्हिए मुइ क्हिनेन् नास तयारिगे, तलेबिस्याँ परमेश्वरए बरदान मुइइ किंल् खाँम् बिसि क्हिइ मैंइ!
छतसि ह्रोंसलाइ नास लवाबै ओंसोंबै धों तबै आछ्याँबै केमैं लबै बानि ब्योर क्हेमैंइ पिवाद!
मोशाइ च ठिममैं छ्याँबै के लब्मैंए ल्हागिर आपिं, ठिम आङिंब्मैं नेरो आछ्याँबै के लप्रब्मैंए ल्हागिर पिंइ बिसि क्हेमैंइ क्होल् त्हुम्। आबा आमा सैब्मैं, परमेश्वरलाइ आम्हाँदिब्मैं, आबा-आमा सैब्मैं, म्हि सैब्मैं,
म्हिमैंए उँइँरै या च छ्याँब तल् त्हुम्, आस्याँ आगुइ ताँ सेन् तसि च दुष्टए ङोर फेब्मुँ।
तलेबिस्याँ ताँन् आछ्याँबै सैमैंए जरन् मारा-मुइए म्हाँया लब् ग। मारा-मुइए लोबइ लमा को-कोइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लबन् पिवासि आछ्याँबै घ्याँउँइँ प्रयाइमुँ, धै चमैंए फिर सैदिलै आखाँन् तबै दुःख तइमुँ।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।
छलेन चमैंए मि थोंयाबइले चमैं दुष्टए ङोउँइँले स्योरल् खब्मुँ, तलेबिस्याँ दुष्टइ चमैंलाइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ क्होल् आखाँब लथेंल।
खीए दयाम्हाँयाउँइँले खीजी ङ्योलाइ पाप केमैं नेरो चु ह्युलर्बै सैमैं पिवासि, आछ्याँबै केमैंउँइँले सैं फैसि, भक्ति लसि छ्याँबै छ्ह थोब लोमिंम्।
लोब लसि चमैंइ स्योलिबै ताँमैं पार्दिसि क्हेमैंउँइँलेन् फायदा किंब्मुँ। छतसि ओंसों ओनोंन् चमैंए ल्हागिर परमेश्वरजी दण्ड तोक्दिथेंइमुँ। चमैंए नास तबै त्हे तबर होंइमुँ।
धिक्कार मुँ चमैंलाइ। तलेबिस्याँ स्योंम्बै कयिनइ लब् धोंबै के चमैंइ लम्। ह्रोंसए फायदए ल्हागिर बालम बिबै म्हिइ लब् धोंबै गल्ति चमैंइ लम्। छतसि मोशाए बिरोधर राबै स्योंम्बै कोरह बिबै म्हि धोंले चमैंइ ठिक अधिकारए बिरोध लबइले नास तयाम्।